هوش مصنوعی: عمر کوتاه و گرانبها بود و افسوس که بدون دیدار دوستان سپری شد، همان‌طور که نسیم صبحگاهی به سرعت از کنار گل‌ها می‌گذرد.

هوش مصنوعی: وقتی اختیار از دست برود، فایده‌ای ندارد که حسرت بکشیم، مانند تیراندازی که تیر از کمانش رها شده و دیگر قابل بازگشت نیست.

هوش مصنوعی: بهار زندگی جوانی و شادی به سرعت گذشت و افسوس که مانند کاروانی از باد در فصل خزان، به سرعت سپری شد.

هوش مصنوعی: به خودت بیا و تصور کن، ای کسی که از حال ما بی‌خبری، در دل ما چه آتشی شعله‌ور است که دودی آن به آسمان رفته است.

هوش مصنوعی: حلق من به خاطر آه‌های دردناک قلبم سوخته است، همان‌طور که یک اسب تندرو بدون هیچ وقفه‌ای از کنار سینه‌ام گذشت.

هوش مصنوعی: من هنوز چشمانم را به هم می‌زنم و به خداوندی که از هر چیزی که بر من گذشت و تحت تاثیر زمان است، پناه می‌برم.

هوش مصنوعی: سفر بدون هدف چه سودی دارد؟ فقط داستان‌هایی باقی می‌ماند که فلانی آمد و فلانی رفت.

هوش مصنوعی: نزاریا چه کنی، چاره‌ای نیست. باید تحمل کنی بدبختی‌ها را، زیرا کار تو دیگر تمام شده است و گذشته است.