هوش مصنوعی: اگر به دل من اعتماد کنی و به جان خود طمع نداشته باشی، اما اگر تو واقعاً در جان و دل خود جدی باشی و از دلتنگی‌ها عبور کنی، به نتیجه خواهی رسید.

هوش مصنوعی: در ابتدا فکر می‌کردم تو تنها منبع آرامش دل منی، اما حالا که به تو نگاه می‌کنم، می‌بینم که تو خود باعث هلاکت و تباهی جان من شده‌ای.

هوش مصنوعی: به جایی می‌روی که اگر بی‌وفا هستی، چرا اینگونه بی‌خود از حقایق سخن می‌گویی و آنها را نادرست بیان می‌کنی؟

هوش مصنوعی: اگر شنیدی توصیه‌ای از من، به زیبایی و ظاهر دلخوش نباش و اگر به آن اعتماد کنی، ممکن است پشیمان شوی.

هوش مصنوعی: دیگر به خانقاه صوفیان نرو و در سماع شرکت نکن، زیرا دیگر زمانی نمانده که پایبندی به زهد و زندگی زاهدانه‌ات را زیر سؤال ببری.

هوش مصنوعی: اگرچه شما در زندگی آسوده و شاداب به نظر می‌رسید، اما از یک طرف دیگر، دل‌تنگی و درد جسمی را هم باید تحمل کنید.

هوش مصنوعی: تو موجودی زیبا و پر از خیر و نیکی هستی، اما افسوس که دور و بر تو افرادی قرار دارند که بدی و زشتی را به همراه دارند.

هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانم دوری و جدایی را تحمل کنم، به خاطر ناتوانی و بیچارگی‌ای که در آن هستم.

هوش مصنوعی: پس از تجربه‌های سخت و مشکلات فراوان، به آرامش و ثبات فکر کنیم و دیگر خود را در معرض درد و رنج نگذاریم.

هوش مصنوعی: به تو نگفتم که دل خود را به زیبایی‌های دنیا بدهی، زیرا اگر این کار را کنی، به طور ناخواسته به جان خود آسیب می‌زنی.