هوش مصنوعی: زیاد در ظلم و ستم نکن، که ممکن است باعث مرگت شود. شاید اگر لحظه‌ای به من نگاه کنی، اوضاع تغییر کند.

هوش مصنوعی: من ناامید نیستم که امیدم برآورده شود و دوباره به آنچه از دست رفته ام بازگردم.

هوش مصنوعی: هر کاری که انجام دهی، بر اساس فرمان توست و تو حاکم هستی، اما از آنجا که خواجه، موجودی بی‌نظیر است، او به پرورش بندگان می‌پردازد.

هوش مصنوعی: شاید در پی‌ام، سرم با تو می‌رود. چطور می‌توانم با این حال بر خودم تسلط داشته باشم؟

هوش مصنوعی: اگر من کشته شوم، چه اتفاقی می‌افتد، حتی اگر در کشتن من عجله کنی و به خودت هم هشدار بدهی؟

هوش مصنوعی: ای دوست، لطفی کن و مرا یاری کن، زیرا اگر روزی دشمنم به من نزدیک شود، تو نیز قادر نخواهی بود تحمل مشکلات ناشی از آن را داشته باشی.

هوش مصنوعی: از من نخواه که در برابر روزگار به زمین بیفتم و تسلیم شوم؛ از تو خواهش می‌کنم مرا ببخشی، چرا که من کیستم که بخواهم درباره تو قضاوت کنم.

هوش مصنوعی: من خود را در برابر هدف والایی تسلیم کرده‌ام، اما در این مسیر ساده‌انگاری و نادانی است که مثل یک مسافر بی‌ره‌نما در بیابان حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: شاید نزاریا (دوستانِ عاشق) تو را به خانهٔ مقدس عشق راهی کنند، هرچند که مثل یک حلقه به دور بردری باشی.