هوش مصنوعی: مردی که زبان‌شناس بود سوار بر کشتی شد و در را بر روی خود بست تا در آرامش و امنیت باشد.

هوش مصنوعی: از چوب کشتی، مدرسه‌ای درست کرده‌اند و با اندیشه‌ای صاف و پاک، به پرورش فکر و علم پرداخته‌اند.

هوش مصنوعی: هرچند که یک لنگر سنگین است، اما کشتی‌ای که سبک است، می‌تواند با تلاش و دانش کم هم به حرکت درآید.

هوش مصنوعی: روزی، یک ملوان از شدت تعجب و شگفتی، سوال عجیبی را مطرح کرد.

هوش مصنوعی: در علم نحو، اصول و مبانی آن همیشه به اندازه‌ای از هم متفاوت هستند که هیچ‌گاه به طور کامل نمی‌توان به یکی از آنها تکیه کرد.

هوش مصنوعی: او در حالی که ترس و امید را احساس می‌کند، از او سوال می‌کند که نشانه‌ها از کجا می‌آید و هدایتگر از کجا آمده است.

هوش مصنوعی: او به ملاح گفت و دستش را به سمت او دراز کرد و گفت که یک صفت از عمرش به هدر رفته است.

هوش مصنوعی: سرنوشت را نمی‌توان با کشتی به مقصد رساند، زیرا ناخدای کشتی هم نمی‌تواند در این کار خلل ایجاد کند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، ناخدای شجاع به گونه‌ای گفت که باید بی‌چاره و بدون choice بمیرم.

هوش مصنوعی: به نظر شما، آقای خواجه در هنر و تخصص خود چه ویژگی‌ای دارد؟ آیا او فردی است که با این هنر آشناست یا بی‌خبر و ناآشنا باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: نحوی به درد دل او جواب داد که من در این موضوع آشنایی ندارم.

هوش مصنوعی: او به او گفت: کار برای تو آسان شد، زیرا تمام عمرت را به جهالت و نادانی هدر داده‌ای.

هوش مصنوعی: بیچاره به درون آب فرو رفت و ناخدا تلاش کرد، اما از او جدا شد.

هوش مصنوعی: ابتدا یاد بگیر چگونه در آب شنا کنی و سپس سریع و چابک سوار کشتی شو.