هوش مصنوعی: در باغ او هیچ گلی یافت نمی‌شود و از زیبایی‌اش خبری نیست، مانند بلبل شیدایی که در این گلستان پرواز کند.

هوش مصنوعی: بلبل و گل هیچ تفاوتی در ناز و نیازشان با هم ندارند و هر دو از یکدیگر متمایز نیستند.

هوش مصنوعی: ناگهان عشق و زیبایی از هم تمایز پیدا کردند و نیاز به عشق از میان ناز و محبت بروز کرد.

هوش مصنوعی: نیاز به وجود آمد و این نیاز به غنی بودن انجامید و در نتیجه، غنی بودن بر غنی بودن افزوده شد.

هوش مصنوعی: ابر آزار به سمت باغ حرکت کرد و باعث شد سبزه‌ها شروع به روییدن کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی به نوعی از لطف و برکت خدا بهره‌مند شده و به سوی چیز خاصی تمایل دارد.

هوش مصنوعی: یکی از آن‌ها می‌خواست بی‌طرف باشد و هیچ رنگی به خود نگیرد، در حالی که دیگری به دنبال اعتباری بود و سومی به دنبال افتخار و شرف خود.

هوش مصنوعی: بنابراین مطابق با شخصیت و توانایی‌های هر کس، باید به او چیزی را عطا کرد که شایسته‌اش باشد.

هوش مصنوعی: سبزه‌ها را با گل‌ها جدا کرد و مرغان را هم از همدیگر به دور نگه داشت.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که نه گل از حال بلبل خبر دارد و نه بلبل از حال گل. این به نوعی نشان‌دهنده‌ی بی‌خبری و ناآگاهی هر دو از یکدیگر است.

هوش مصنوعی: گلی در شاخه‌ی درخت پنهان است و بلبل با آرامش در لانه‌اش نشسته است.

هوش مصنوعی: محبت‌ها به طور نهانی میان هم رد و بدل می‌شد و عاشقان به صورت مخفیانه برای یکدیگر عشق می‌ورزیدند.

هوش مصنوعی: تنها نی به قامت بلندی شبیه سرو هنوز ایستاده است و نی به سروی، قمر را در جایی به آرامش و سکون دعوت کرده است.

هوش مصنوعی: موهای خوشبو مثل گل سنبل بود و چشم‌های نرگس خواب‌آلود و بی‌تاب بودند.

هوش مصنوعی: باد بهاری به سوی گلستان می‌وزد و در حال حرکت، دامن چمن را به زیبایی می‌کشاند.

هوش مصنوعی: گل‌های زیبا به وضوح بر روی شاخه‌های بلبل ظاهر شدند و مانند یک پرنده از آشیانه خود به شاخه‌ها آمدند.

هوش مصنوعی: با کنار رفتن حجاب از چهره‌ی گل‌ها، آوازهای خوشی برای قناری‌ها آغاز شد.

هوش مصنوعی: دخترکی با موهای خوش‌فرم و زیبا، به دل لاله‌ای که در غم و راز پنهانی به سر می‌برد، تاثیر عمیقی گذاشت.

هوش مصنوعی: نرگس از خواب عدم بیدار شد و چشمش زیبا و چشم‌نواز مانند گل‌ها در باغ شد.

هوش مصنوعی: سروها در گل‌ها باقی می‌مانند و لاله‌ها زخم‌های عمیقی بر دل‌ها می‌گذارند.