هوش مصنوعی: ناآرامی و مشکلات از سرزمین پادشاه دور شده و هر جا که دشمنان شکست خورده‌اند، آرامش برقرار شده است.

هوش مصنوعی: این دل نیز از عشق آن شاه است و تا کی باید تحت تأثیر وسوسه‌های نفس قرار گیرد؟

هوش مصنوعی: ای خدا، تا کی باید زندگی کرد در حالی که گاهی در چنگال نفس و گاهی تحت سلطه بدن هستیم؟

هوش مصنوعی: پیامبری روح‌نواز و هدفی عاشقانه در کار است، که خالق روح و دل، از خاک و آبی آفریده شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به بررسی مسأله‌ی وجود و عشق می‌پردازد. شاعر از معنای وجود مرغی و باغ گل سخن می‌گوید و در این میان دل را به تن شبیه می‌کند که برای رسیدن به معشوق، آن را رها می‌کند. این تصویر نشان‌دهنده‌ی اشتیاق و longing برای وصال و نزدیکی به معشوق است. شاعر برای بیان این احساس خود به تناسب و ارتباط بین موجودات اشاره می‌کند، و نشان می‌دهد که عشق می‌تواند روح را از قید تن آزاد کند.

هوش مصنوعی: مرگ کجا است که بتواند به دیوار غم نفوذ کند و این دیوار را از ریشه ویران کند؟

هوش مصنوعی: این نه پایان زندگی من است، بلکه پایان بدن من است. بدن مانند قفس مرغی است که جان او در آن محبوس است و جان من همچون گلی در باغی زیبا و سرسبز است.

هوش مصنوعی: من قفس را در کنار گلشن دیده‌ام و بر روی قفس، روزنه‌ای شبیه سد هم مشاهده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: صدای پرندگان در چمن را بشنو، و به شاخ‌های درختان کاج، سرو و گل‍‌های سمن نگاه کن.

هوش مصنوعی: گاهی از این سوراخ و گاهی از آن روزنه به انتظار نشسته‌ام تا چه زمانی قفس را بشکنم.

هوش مصنوعی: مرگ جسم باعث زندگی روح می‌شود و با از بین رفتن دشواری‌ها، مرگ برای من آسان‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: مرگ بدن چیز ساده‌ای است، اما ماندگاری روح ارزشمند است. اگر روح نیز از بین برود، بهتر است جان معشوق زنده بماند.

هوش مصنوعی: من به مرگ فکر می‌کنم و ای نادان، چه کسی می‌تواند این داستان را به طور کامل شرح دهد وقتی که چیزی از آن ندارد؟