نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرچند که جور بی محابا داری</p></div>
<div class="m2"><p>کس رنجه نمی شود چه پروا داری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صد حور و پری اگر رسد ننشیند</p></div>
<div class="m2"><p>بر گوشه خاطری که تو جا داری</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳۰

هرچند که جور بی محابا داری
کس رنجه نمی شود چه پروا داری
صد حور و پری اگر رسد ننشیند
بر گوشه خاطری که تو جا داری

هوش مصنوعی: این ابیات به زیبایی و جذابیت عشق اشاره دارد و بیان می‌کند که هیچ چیز و هیچ کس نمی‌تواند احساسات عمیق تو را تحت‌الشعاع قرار دهد. حتی اگر تعداد زیادی از زیبایی‌ها به تو نزدیک شوند، تنها خاطرات و احساساتی که در دل داری اهمیت دارند و هیچ‌کدام نمی‌توانند جای آن را بگیرند.

شمارهٔ ۱۲۸

شمارهٔ ۱۲۹

هوش مصنوعی: اگرچه تو با بی رحمی برخورد می‌کنی، اما هیچ‌کس آسیب نمی‌بیند، زیرا تو نگران دیگران نیستی.

هرچند که جور بی محابا داری

کس رنجه نمی شود چه پروا داری

هوش مصنوعی: هرچند که صدها حوری و پری هم بیایند، هیچ‌کدام نمی‌توانند جای تو را در ذهن و دل من بگیرند.

صد حور و پری اگر رسد ننشیند

بر گوشه خاطری که تو جا داری

شمارهٔ ۱۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده