نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر دوری ازان طرف گلستان دارم</p></div>
<div class="m2"><p>از هر چمنش هزاردستان دارم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زافسانه مستی گل و بلبل او</p></div>
<div class="m2"><p>هر گوشه که محفلیست مستان دارم</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۴

گر دوری ازان طرف گلستان دارم
از هر چمنش هزاردستان دارم
زافسانه مستی گل و بلبل او
هر گوشه که محفلیست مستان دارم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و جذابیت گلستان اشاره می‌کند و با وجود اینکه از آن دور است، از هر چمنی هزاران خاطره شیرین و دل‌انگیز دارد. او همچنین به افسانه‌ها و شور و شوقی که از زیبایی گل و بلبل برمی‌خیزد، اشاره می‌کند و می‌پرسد که در هر گوشه‌ای که جمعی از دوستانش باشند، مستانه و شاداب خواهند بود.

شمارهٔ ۱۰۲

شمارهٔ ۱۰۳

هوش مصنوعی: اگر از آن باغ گلستان دور باشم، از هر چمن و باغ دیگری هزار دوست و یار دارم.

گر دوری ازان طرف گلستان دارم

از هر چمنش هزاردستان دارم

هوش مصنوعی: از داستان مستی گل و بلبل، هر جایی که جمعی باشد، من نیز مستانه حضور دارم.

زافسانه مستی گل و بلبل او

هر گوشه که محفلیست مستان دارم

شمارهٔ ۱۰۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده