نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی درد دلی کسی به درمان نرسید</p></div>
<div class="m2"><p>بی جذبه حق کسی به رحمان نرسید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روی تو که هست آینه صورت حق</p></div>
<div class="m2"><p>بی معنی آن کسی به قرآن نرسید</p></div></div>

زندگی و اشعار عماد الدین نسیمی: شامل تحقیق در احوال و آثار نسیمی، پژوهشی در اندیشه های حروفیه به همراه متن تصحیح شده اشعار بر اساس یک نسخه نویافته کهن و هفت نسخه خطی دیگر به کوشش یدالله جلالی پندری - . - تصویر ۱۵۷

شمارهٔ ۴۶

بی درد دلی کسی به درمان نرسید
بی جذبه حق کسی به رحمان نرسید
روی تو که هست آینه صورت حق
بی معنی آن کسی به قرآن نرسید

هوش مصنوعی: شعر به بیان این موضوع می‌پردازد که تنها با داشتن درد و دل و جدیت در طلب، می‌توان به درمان و رحمت الهی رسید. تنها کسی که به حقیقت و معنای عمیق وجود خداوند پی می‌برد، آن شخصی است که به محبت و جذبه‌اش توجه کند. در نهایت، اشاره می‌شود که بدون شناخت و ارتباط با این حقیقت، دریافت و درک قرآن نیز بی‌معناست.

شمارهٔ ۴۴

شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: هیچ‌کس بدون داشتن درد و غم به درمان نرسید و هیچ‌کس بدون جاذبه و کشش حق، به رحمت و لطف خدا نخواهد رسید.

بی درد دلی کسی به درمان نرسید

بی جذبه حق کسی به رحمان نرسید

هوش مصنوعی: روی تو همچون آینه‌ای است که تصویر حقیقت را نمایش می‌دهد. کسی که به تو دسترسی نداشته باشد، هرگز به درک عمیق قرآن نخواهد رسید.

روی تو که هست آینه صورت حق

بی معنی آن کسی به قرآن نرسید

شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده