هوش مصنوعی: پیام‌آوری بیاید که عشق یار را به من برساند یا نسیمی که عطر موهای او را با خود بیاورد.

هوش مصنوعی: کسی که از دنیا و آخرت آزاد است، شبیه به کسی است که در عشق معشوق دچار درد و رنج شده است.

هوش مصنوعی: اگر صدای ما را بشنود، حتی منصور مست هم به خون ما حکم می‌دهد و ما را به دار می‌آویزد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم مشک بویی از آرایش موهای تو به چین بیاورد، آن را به زنهار به آهویان می‌رساند.

هوش مصنوعی: اگر کسی با چهره سیاه و بدشانسی دچار خطا شود، ممکن است بادی خوش‌بو، عطر گیسوانش را بیاورد و بوی مشک تاتاری را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر بتوان جان خود را برای وصال محبوب خرید، نیمی از جان در بازار هر کسی به فروش می‌رسد.

هوش مصنوعی: زلف و چهره‌ات آشکار شد، حالا کجای آن کسی است که منکر زیبایی توست؟ تا به یقین، سر زلف تو را بپذیرد و به حقیقت آن اعتراف کند.

هوش مصنوعی: یک عارف با نگاه عمیق و اتحاد خود، نور و تاریکی را به یکسان می‌بیند، چرا که در تصور او آن زلف و چهره‌ی معشوق جلوه‌گر است.

هوش مصنوعی: وقت آن رسیده است که با لب و چشمان محبوبم، رندان پرهیزگار را به آسایش و لذت وارد کوی خوشگذرانی کنم.

هوش مصنوعی: اگر قد او مانند سرو رست نکرد، و رویش مانند گل نرمی نداشت، تا زمانی که سرو و گل بروید، همچنان باید انتظار کشید که چنین زیبایی‌ها ظهور کند.

هوش مصنوعی: ای نسیم، هر کس که به فضل خدا هدایت شود، از وجود خود و دیگران دوری می‌کند و از آنان بیزار می‌گردد.