هوش مصنوعی: نمی‌توان به خوبی و محبت تو امیدوار بود، چرا که حتی با برقراری ارتباط با زیبایی‌ها، نمی‌توان از ناگواری‌ها و زخم‌های دل رهایی یافت.

هوش مصنوعی: من برای یک تار موی تو ارزش هر دو جهان را تعیین کرده‌ام، هرچند نمی‌توان به آن تحفه بهای مناسب داد.

هوش مصنوعی: زندگی مانند نسیمی زودگذر است، پس باید آماده باشید زیرا نمی‌توان به این همه چیز که در حال عبور و گذر است اعتماد کرد.

هوش مصنوعی: عاشقان را می‌توانی به بی‌رحمی بکش یا ببخشی، اما تو به عنوان حاکم هر چه که انجام دهی کسی نمی‌تواند در آن ایراد بگیرد یا سوال کند.

هوش مصنوعی: هرگز نخواه جدایی را در سر بپروری، زیرا که حتی به وسیله‌ی مرگ هم نمی‌توانند مرا از تو دور کنند.

هوش مصنوعی: امروز را نباید به تأخیر انداخت و به وعده فردا امیدوار بود، زیرا نمی‌توان از یک بدهی نسیه، چیزی را نقد کرد.

هوش مصنوعی: اگر عارف لباس خاصی نداشته باشد، اهمیتی ندارد، زیرا زهد و پارسایی واقعی آن است که در درون خود فرد وجود دارد و نمی‌توان آن را با ظاهری که به نمایش می‌گذارد، نشان داد.

هوش مصنوعی: به خاطر حضور خیالت، هر جا نمی‌توانم به آن نگاه کنم؛ پس بهتر است آن را در نگاهی خاص و در چشمم جای دهم.

هوش مصنوعی: هر پزشکی که از درد کسی باخبر شد، به او گفت که نمی‌توان با درد مبارزه کرد و درمانی برای آن وجود ندارد.