هوش مصنوعی: کسی که به زیبایی و جمال تو آگاهی پیدا کند، به عشق خداوند دل می‌بندد و خود را در مقام بندگی او می‌بیند، نه در مقام پادشاهی.

هوش مصنوعی: آن کسی که می‌گفت چهره‌ات به زیبایی ماه می‌ماند، وقتی به چهره‌ات نگاه کرد، فهمید که تو زیبایی‌ات فراتر از ماه است.

هوش مصنوعی: مو و چهره تو هرگز از نظر کسی که زیبایی و زشتی را می‌شناسد، دور نخواهد شد.

هوش مصنوعی: جز من کسی ارزش چشم و ابروی تو را نمی‌داند. حتی تیراندازی نیز ارزش تیر کمانش را می‌فهمد.

هوش مصنوعی: هرچند که راز دلم با اشک‌های خالص و گرانبها فاش شد، اما کسی که دلش تیره است، با نگاه به چهره کاهی من متوجه این راز نشد.

هوش مصنوعی: ما از آب زندگی سرچشمه می‌گیریم و بخشی از آن به کنار می‌آید و ماهی این را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل من پر از عشق و عبادت تو شد، ای کعبه زیبایی، من فهمیدم که هیچ طاعتی جز این عشق نمی‌تواند وجود داشته باشد و هر کاری که غیر از آن باشد، نافرمانی است.

هوش مصنوعی: جز به فکر غم تو، هر چه دلم خواسته، بی‌فایده و نابودکننده دانسته‌ام.

هوش مصنوعی: دهانت گنجینه‌ای از اسرار و حقایق پنهان است و در عمق وجودت کسی را بشناس که یاور و حامی توست.

هوش مصنوعی: اگرچه بر روی تو گل لاله باقی مانده، اما این درست نیست که هر گیاهی را با ویژگی‌های یک گیاه مهر و محبت بشناسیم.

هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که وجود Absolute تنها و بی‌نقص است، اما ابلیس نتوانسته است که این ویژگی را در دوگانگی و انتخاب‌های متضاد خود ببیند. به عبارت دیگر، او در شرایطی که به نظر می‌رسد باید یک دیدگاه روشن و یکپارچه داشته باشد، با تضادهایی مواجه است که مانع از درک کامل و صحیح آن می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم نسیم به چهره تو که نگاهی انداخت، عارف واقعی شد و از رحمت الهی آگاهی پیدا کرد.