هوش مصنوعی: دوست ما زیبایی خاصی دارد و اگر به ما آسیب نرساند، به همین دلیل هم زیباست. اگر محبوب ما به ما ظلمی نکند، این ظلم اوست که باعث زیبایی‌اش می‌شود.

هوش مصنوعی: خسرو، پادشاه زیبایی و لطافت است و معشوق من با رفتار ناپسندش بر عاشق بیچاره‌ای که در فقر زندگی می‌کند، ظلم می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من وقتی که نسیم صبا به آرامی می‌وزد، بوی موهای او را حس می‌کند. جانم را فدای قدم‌های نسیم صبا می‌کنم، ولی او چه کمکی به این حال و هوای من می‌کند؟

هوش مصنوعی: یار عاشق، با وجود اینکه بی‌وفایی می‌کند، اما از من انتظار وفا دارد. چگونه می‌توان در این حالت به او وفادار باقی ماند؟

هوش مصنوعی: چشمانش با بی‌رحمی اشک‌های دل مرا می‌ریزد، دل سیاه که مست بود، چگونه می‌تواند خطایی کند؟

هوش مصنوعی: کسی که به زیبایی ابروی کماندار محبوبش دل باخته، چگونه می‌تواند از مصائب و سختی‌ها در امان باشد؟

هوش مصنوعی: وقتی زاهد جمال و زیبایی او را می‌بیند، دیگر از سجاده، تسبیح و عصا دست می‌کشد و فراموش می‌کند که این چیزها را در زندگی‌اش دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که با نور چهره او آشنا شود، مانند پروانه‌ای می‌شود که زندگی‌اش را فدای او می‌کند. اگر چنین عشق و شوری در دل نداشته باشد، چگونه می‌تواند چنین احساسی را تجربه کند؟

هوش مصنوعی: خواست ما از در دوست است، چون یقین داریم که او مهربان و بخشنده است و بی‌تردید از برکت لطفش ما را فراموش نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: نیکوکاری و زیبایی‌های جهان وقتی با دل‌های پاک و اهل معرفت همراه می‌شود، دیگر نمی‌تواند با بادی از ستم و ظلم آن معشوقه زیبا آسیب ببیند.