هوش مصنوعی: صورت زیبایت آن‌چنان است که اگر کسی به چهره‌ات نگاه نکند، مانند آن است که به گل یاسمن نگاه کرده باشد. پس بگو که این زیبایی هم مانند گل و یاسمن است.

هوش مصنوعی: باد، کسی را که از وصال قد تو بی بهره است، به خاطر آن دل افسوس می‌زند که آرزو دارد به زیبایی‌های طبیعت و معشوقی چون تو دست یابد.

هوش مصنوعی: اگر کسی که بت می‌پرستد، بدون هیچ نفع و فایده‌ای، فقط به خاطر طاعت و احترام، به سجده بیفتد و رو به قبله تو کند، این عمل او برای من قابل قبول نیست.

هوش مصنوعی: وقتی نسیم بر زلف‌های مشکین تو بگذرد، دنیا پر از عطر گل شمامه و رایحه خوش مشک خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر در چهره‌ات نشانی از عشق و صفا نباشد، چگونه می‌توان انتظار داشت که کسی برای بت‌ها و خدایان دروغین سجده کند؟

هوش مصنوعی: کسی را دیده‌ای که در غم یوسف کور باشد و بتواند از پیرهن او سودی ببرد؟

هوش مصنوعی: توصیف دهان تنگ تو را فقط کسی می‌تواند بیان کند که دانش کافی داشته باشد و بتواند به درستی درک کند.

هوش مصنوعی: هر بار که تو صحبت می‌کنی و دهانت دیده نمی‌شود، من هرگز نشنیده‌ام که کسی بتواند بدون دهان صحبت کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی از حقیقت کلمات من آگاه شود، دیگر تلاشی برای دست‌یابی به نعمت‌های بهشت نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت در تماشا کردن خود را نشان می‌دهد، پس چرا کسی به این زیبایی توجه نمی‌کند و آن را نمی‌بیند؟

هوش مصنوعی: هر زمانی که لب‌های تو بادی را روانه می‌کنند، بویی به مشام می‌رسد که می‌تواند جان تازه‌ای به مردگان ببخشد.