هوش مصنوعی: عرفا از تمام دنیا به دنبال صحبت و ارتباط با محبوب حقیقی خود هستند، در حالی که افرادی که محدودیت‌های فکری دارند، تنها به دنبال ثروت و مقام دنیوی مانند ملک سلیمان هستند.

هوش مصنوعی: افرادی از اهل دل به کسانی که فقط برای دیدن بهشت و لذت‌های آن به سراغ خدا می‌آیند، احترام نمی‌گذارند. آنها نمی‌خواهند با انگیزه‌های مادی یا دنیوی به ارتباط با خدا پرداخته شوند.

هوش مصنوعی: بدون وجود لب‌ها، چشم‌ها، چهره و موهای تو، هیچ لذتی نمی‌توان برد؛ حتی شراب، شکر و شمع در شبستان هم جذابیتی ندارند.

هوش مصنوعی: عاشقانت به شدت خواهان وصال تو هستند و اهل شناخت به صورت طبیعی می‌خواهند که ارتباطی عمیق و احساسی با تو برقرار کنند.

هوش مصنوعی: من فقیری هستم که اگر پادشاهان دنیا هم خواسته‌ای داشته باشند، باید از درِ این افراد درخواست کنند.

هوش مصنوعی: هرچند که در سفره پادشاهان انواع و اقسام نعمت‌ها وجود دارد، اما لقمه‌ای که موجب آرامش و راحتی باشد، از سفره بینوایان درخواست می‌شود.

هوش مصنوعی: صبر کردن بر سرزنش و بی‌رحمی دیگران، مانند تلاشی است که بلبل‌ها می‌کنند تا به گل‌های خندان دست پیدا کنند. اگر بلبل‌ها به خاطر ناراحتی و آزار از تلاش خود دست بردارند، هرگز نمی‌توانند به وصال گل برسند. این بدان معناست که باید در برابر سختی‌ها و انتقادات استقامت کرد تا به هدف‌های خوشایند رسید.

هوش مصنوعی: آنان که درک و احساس تو را ندارند، نمی‌توانند از خوشی‌های عشق تو باخبر شوند. چرا که فقط به دنبال تسکین دردهای خود هستند و از عمق محبت تو بی‌خبری دارند.

هوش مصنوعی: از نگاه تو خواسته‌ام را می‌طلبم و امیدوارم درخواست من پذیرفته شود، حاجتی که از چنین گوشه‌نشینانی طلب می‌شود.

هوش مصنوعی: من در جایی زندگی می‌کنم که هیچ چیز وجود ندارد و حالا به این وضعیت بی‌سر و سامان دچار شده‌ام. اگر کسی از من نشانی بخواهد، باید به یاد بیاورد که من در این ویلای بی‌سر و سامان هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که نسیمی از سوی دوست به سوی تو بوزد، در این موقع است که باید به درگاه خداوند، نیازهایت را از او طلب کنی. نباید در این امر از خود قصور نشان دهی.