هوش مصنوعی: من مانند یک پوستین‌دوز هستم که از پوستینی که در بر دارد، می‌سازد. اما در چشمانم، چون گرگ‌های باران خورده، غمی عمیق و ترسیده پیدا است.

هوش مصنوعی: بر سر او کلاهی شبیه به موی کلک است و بر تنش پیراهنی که صاف و لطیف مانند شیر و شکر است.

هوش مصنوعی: یک دباغی جوان به من گفت که تن من را بکش و با خود ببر. من در پاسخ گفتم، ای لطیف و ظریف، بهتر است که هیچ مویی بر تن تو نباشد.