گنجور

رباعی شمارهٔ ۴۲۱

من محو خدایم و خدا آن منست
هر سوش مجوئید که در جان منست
سلطان منم و غلط نمایم بشما
گویم که کسی هست که سلطان منست

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

حاشیه ها

1396/09/19 14:12
بهنام

اینطوری نیست که اشعار این ابر انسان رو بخونی و درک کنی اینطوریه که به اندازه درکت حرف داره برات

1396/09/20 00:12
nabavar

بهنام جان ،
نکنه جوگیر شدی

1397/02/01 23:05
فاضل

شعرهای مولوی و افکارش مثل دریا است که هر کس به اندازه ظرفش کام میگیرد این مرد این قدر عظیم است که نمیتوان توصیفش کرد

1398/10/19 02:01
نوید

خیلی جالب بود این منو به فکر فرو برد
الان با استناد به این رباعی ، شمس که مولانا دست کم تو هر شعری ازش یادی کرده الان اینجا میگه که سلطان خود منم و به شما الکی میگم که سلطان من شمس !
آیا کلاً شمس رو منکر نشده تو اینجا !

1399/04/14 03:07
شی شی

منظور از سلطان خداست . لطفا سخنرانی های الهی قمشه ای و پرپیز شهبازی رو درباره این اسعار گوش بدید ؛ ممنون از گنجور

1399/10/23 23:12
امیرعلی داودپور

تو خواهی که شرحش به دینت کنی؟
خدا را اسیر زمینت کنی؟
خدایی که باشد به هر کهکشان
ستاره یکی بد هزاران نهان
یکی من بگویم که کامل شوی
برون از حجاب و سلاسل شوی
همه گر بگوید که دیگر خداست
خدا چون بخواهد یکی از شماست
غلط میتواند همه در جهان
حقیقت تواند یکی بُد نهان
غلط میتواند یکی بَد شود
جهان میتواند هدایت شود

1399/11/03 18:02
ایرج شمس

متاسفانه حاشیه گذاران از مرحله نهایی عرفان که محو است و در مصرع اول آورده شده بی توجه و یا بی اطلاع بوده اند. در محو من از میان میرود.

1401/10/04 20:01
ابوالفضل عفتی

یکی از عمیق ترین اشعار مولوی ، روحی وسیع در کالبد انسانی.