مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای سرو ز قامت تو قد دزدیده</p></div>
<div class="m2"><p>گل پیش رخ تو پیرهن بدریده</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بردار یکی آینه از بهر خدای</p></div>
<div class="m2"><p>تا همچو خودی شنیده‌ای یا دیده</p></div></div>

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1445

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۱

ای سرو ز قامت تو قد دزدیده
گل پیش رخ تو پیرهن بدریده
بردار یکی آینه از بهر خدای
تا همچو خودی شنیده ای یا دیده

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بلندی قامت یک سرو اشاره کرده و می‌گوید که زیبایی او مانند گلی است که لباسش پاره شده است. او از معشوقه‌اش می‌خواهد که یکی از آینه‌ها را به خاطر خدا بردارد، تا او بتواند تصویر خود و زیبایی‌اش را ببیند یا بشنود.

رباعی شمارهٔ ۱۶۰۹

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۰

هوش مصنوعی: ای سرو، قامت تو سرشار از زیبایی است و گل، در برابر زیبایی تو شرمنده و ضعف خود را نشان می‌دهد.

ای سرو ز قامت تو قد دزدیده

گل پیش رخ تو پیرهن بدریده

هوش مصنوعی: یک آینه برای خدا بردار تا خود را همچون او ببینی، آیا این را شنیده‌ای یا دیده‌ای؟

بردار یکی آینه از بهر خدای

تا همچو خودی شنیده‌ای یا دیده

رباعی شمارهٔ ۱۶۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده