1، گر نظر شادی آفرین نبود، گلستان، کی! چنین شادی و مسرتی را ارزانی مردمان می‌کرد
تجلی لطف اوست که این چنین عیش و عشرت در هستی بنیان نهاده شده است
2، اگر تجلیِ زیباییِ او، در عوالم بالا نبود
هزاران دل، به میعادِ قربانگاهِ جانِ خود نمی شتافتند
3،گر نهاد و جانِ ما، از ریشه ی عشق او، نروییده بود
عشق بازی ما از جنس عشق و شیدایی او نبود
4. گر جذبه یِ پرتوِ دادگرِ او نبود
روی عشاق جهان، سوی آن، دیوانِ عشق نمی چرخید
5، حتی موجودات جهانِ خاکی هم، محرم رازِ عشق او شدند
چرا که در درون هر ذره ی، عالمی از شور و شوق برپاست
6، گر شراره ی عشق او بر نهانخانه جان‌ها نتابیده بود
چگونه شعله های آتشِ شورِ و شین عاشقان،
شعله ور بود؟!
7، اگر رخساره ی جان‌ها در عالم أمْر آتشگون نشده بود
اینهمه شمعِ عاشق در جهانِ خلق، به جشن و شادی پایکوبان نبودند
8، این همه فدا شدن جان‌ها برای جانان
نیست مگر لطف آفریدگاری او و وعده دیدار او
9، گر سروری و ولایت شمس تبریزی بر جان ها نبود
صد هزاران جان قدسی هر دمش جان برکفانش نبودند