در مصرع پایانی به نظر حقیر جای شمع و جمع باید عوض بشه

به به غزل به این میگن ادم حال میکنه.فکرشو بکن خود مولوی چه حالی میکرده

در دیوان شمس من مصراع دوم به این صورت نوشته شده :
عشق آن دلدار ما را ذوق جانی دیگرست
همچنین بیت آخر :
شمس تبریزی چو شمع و شمع ها پروانه اش

وَلَوْلَا أَن یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن یَکْفُرُ بِالرَّحْمَـٰنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ ﴿33﴾

با وفایی موافقم:
شمس تبریزی چو شمع و شمع ها پروانه اش
به نظر درست تر می آید

عاشقان را گرچه در باطن جهانی دیگرست...