هوش مصنوعی: تو انسان فرهیخته و بخشنده‌ای هستی، اما بهتر است از من دوری کنی، چون باید هوشیار باشم.

هوش مصنوعی: عاشقان نباید به دنبال یاری از افراد هشیار باشند، زیرا از این افراد هیچ کمکی به عاشقان نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه هم ساقی از من دور شود، با اندوه دامن او را گرفته و درخواست شراب می‌کنم.

هوش مصنوعی: چنان که از جان و دل برای او می‌گریم، مانند شرابی که در حالت بی‌قراری به جوش می‌آید.

هوش مصنوعی: من از فکر و خیال خسته‌ام، پس به من شراب بده تا دیگر به فکر نروم!

هوش مصنوعی: ای ساقی، چه ترفندی بیاندیشم؟! چه ترفندی؟! که خودت سازنده و استاد ترفندها هستی.

هوش مصنوعی: هر لحظه دلیلی از طرف تو برایم می‌آید که نشان‌دهنده‌ی غیرت و احساس سنگین توست.

هوش مصنوعی: در واقع، نه محیط بیرونی و نه درون انسان، و نه شراب و جام وجود ندارد؛ اما این معنا در کلام و سخن جاری است.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی از گله و گلایه اشاره دارد. گویا شخصی از حال و هوای مکانی صحبت می‌کند و از دوستان یا همسفران می‌خواهد که از این دیار دور نشوند. او به نوعی دعا می‌کند که در این مکان بمانند و به یادآوری خاطرات این منطقه تأکید دارد.

هوش مصنوعی: عشق تو چشم‌نواز است و من با تمام وجودم آماده‌ام برای آن. در این عشق، انتخاب من به دلخواهم نیست، بلکه کاملاً دلپذیر و شیرین است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، مرا با سرگرمی‌ها مشغول نکن و با جام‌های بزرگ، مرا مست کن.

هوش مصنوعی: آیا ای ماه کامل، با عشق بر ما نتابی؟ بشنو، که در باب آن بحث نکنید.

هوش مصنوعی: مرا از دنیای فانی نجات ده و در مستی غرقم کن تا ندانم راست را از چپ.