هوش مصنوعی: ای خوش‌علاقه، من برای تو جان خود را فدای زمانی می‌کنم که تو را دیده‌ام. ولی تو نمی‌گویی که من از کسانی که به اسارت گرفته‌ای، مهربان‌ترم.

هوش مصنوعی: عشقی در دل دارم که هرگاه او را صدا می‌زنم، به خاطر حجابش از من دوری می‌کند و وقتی نزد او می‌روم، از من پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کاش کسی بود که بتواند نگاه کنه و بفهمه چقدر غمگینم. کاش کسی از حال و روز دلbroken من باخبر بود و می‌فهمید که روح و قلبم چقدر تنها و بی‌مأواست.

هوش مصنوعی: فراق و جدایی همچون بذر زعفرانی در cheeks من ریشه دوانده است و به خاطر فراوانی اشک‌هایی که به خاطر آن ریخته‌ام، چشمانم پر از آن شده است.

هوش مصنوعی: ای عطر دل‌انگیز، تیرت به چشمانم اصابت کرد و آنچه را که باید نوشته شود، در سایه وجودم بر جا مانده است. من از هجرت تو و دل‌تنگی‌ام برایت نوشته‌ام و حالا احساس می‌کنم که برایم کافی است.