هوش مصنوعی: ای گل یاسمن، تو با زیبایی‌ات در گلزار می‌درخشی و هر خطای تو موجب می‌شود که گلی دیگر نیز به پای تو بیفتد.

هوش مصنوعی: ای فرزند خوب، تو به طور مستقیم در ارتباط با هر مرد و زنی هستی، و سپس در باغ عشق تو، مردان و زنان برای تو تلاش می‌کنند و جست‌وجو می‌کنند.

هوش مصنوعی: صورت زیبای تو مانند چراغی است که جان پروانه‌ها را به خود جلب می‌کند. در این میان، صدها شمع دل نیز به خاطر وجود تو در میانه‌ی دلدادگی، خاموش می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای پرچم عشق که بوی باده را می‌دهی، تا زمانی که دو صد حلاج عشق تو را به صلیب می‌کشند، تو همچنان در اوج هستی.

هوش مصنوعی: فردی به شدت لاغر است، اما به خاطر لذت و شوقی که دارد، به قدری پر انرژی و شاداب شده که نمی‌تواند تمام آن شور و حال را در وجودش جا بدهد و به همین خاطر به زمین پا می‌کوبد.

هوش مصنوعی: هدهد در قفس به سر می‌برد و از سر بی‌قراری و شوق آزادی نمی‌تواند پرواز کند تا به وطن خود بازگردد.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی وجودی نامحدود دارد و این جسم تنها یک سایه از حقیقت است. جان به شادی و رقص آمده در حالی که این بدن در تلاش و کوشش است.

هوش مصنوعی: عشق او باعث شد که جمعی شاد و پر از خوشحالی باشد و کسانی که غمگین بودند، اکنون با شادی و نشاط در کنار یکدیگر تجمع کرده‌اند و در این شادی شرکت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: چهره و چشم‌های شمس تبریزی مانند گل و نسرین در میان نرگس و گل، زیبایی و سرزندگی را به وجود آورده است و من مانند آن گل‌ها، در هیجان و شوق او پا به زمین می‌کوبم.