هوش مصنوعی: زلف تو که از سرزمین هند آمده، جان‌ها را به شور آورده است، ناله‌های مردان و صدای زنان همه به خاطر زیبایی توست.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره تو مانند آتش است که در جان‌ها شعله‌ور می‌شود و دودی که از این آتش برمی‌خیزد، به بلندی هفت آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: آب‌های شیرین و عطرآلود به آرامی از دل و جان جاری است و معانی عمیق، مانند روح، از ساقیان سرزنش‌کننده برمی‌خیزند.

هوش مصنوعی: کسی که به کفر نگاهی دارد، آن را زیبا و جذاب می‌بیند و در عین حال، نشانه‌های ایمان در میان مؤمنان نیز به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: تن انسان مانند دیواری است که دل در پشت آن قرار دارد. دل، در تلاش است تا احساسات و وضعیت خود را بیان کند و برای این کار زبانی را به سخن آورده است.

هوش مصنوعی: به ویرانی‌ها و خراب‌کاری‌های اطراف توجه کن؛ در قلب وجود انسان، عشق باعث شده که سقف خانه خراب شده و آستانه (در) آن بی‌تاب و پر است.

هوش مصنوعی: هر چند که او ادعا می‌کند از عشق بازی‌ها خود را کنار کشیده است، اما در واقع بر سر هر عاشقی، صد دلبر مهربان و دوست‌داشتنی وجود دارد که به او توجه می‌کنند.

هوش مصنوعی: شمس تبریزی با نمایاندن عشق حقیقی، دل را مانند یاقوتی پر از خون کرد که از جلوه‌ای از آن عشق سر برآورده است.