هوش مصنوعی: کجا رفته آن معشوقه جذاب و دلربای ما؟ کجا است آن خسرو شیرین و خوشمزه ما؟

هوش مصنوعی: بدون حضور او، مجلس ما بی‌روح و دل‌گیر است. آن شخص پرجذابیت و با هوش که ما به دنبالش هستیم کجاست؟

هوش مصنوعی: از شدت غم او، ماه به خوبی دیده نمی‌شود و حتی زهره که یکی از سیارات است، بر زیبایی‌اش افزوده نشده و در کنار ما کم‌نور به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من همچون هاروت به شدت در بند هستم و مانند ماری که تشنه است، عذاب می‌کشم. این حسرتی که دارم، شبیه سرزمین بابل است، حال آنکه سحر و زیبایی‌اش را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: موسی که در این بیابان بی‌آب و علف، با عصایش صد چشمه را جاری کرد، از ما چه گونه‌ای در این وضعیت می‌توانیم مشابه آن را انجام دهیم؟

هوش مصنوعی: در این عالم، پنج نوع زیبایی وجود دارد که یکی از آنها می‌تواند به معرفت و حکمت اشاره داشته باشد. حال باید بپرسیم که این پنج زیبایی و wisdom کجا می‌توانند در سرزمین ما نمایان شوند و چشمه‌های خوشبختی را باز کنند؟

هوش مصنوعی: از جدایی آن معشوق، دردی در دل من وجود دارد. آن دوایی که این درد را تسکین دهد و راه حل این مشکل کجا است؟

هوش مصنوعی: هنگامی که صبح طلوع می‌کند و روز آغاز می‌شود، ستاره من در دل شب ناپدید می‌شود. در این لحظه می‌گویم که آن ستاره کجاست؟

هوش مصنوعی: در تاریکی‌ها، خضر در جستجوی آب است، زیرا آن چشمه‌ای که زندگی‌بخش است کجاست؟

هوش مصنوعی: جان انسان شبیه مسیحی است که در گهواره‌ای قرار دارد، اما مانند مریم، باید بپرسیم که چه کسی به ما در این وضعیت کمک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: این عشق که از هر شکلی آزاد است، هم ما را به خود مشغول کرده و هم بر اساس ویژگی‌های ما تاثیر گذاشته است.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ای کسی غمگین و سرمست نشسته است، اکنون چه کسی می‌تواند مهربان و دلگرم‌کننده ما باشد؟

هوش مصنوعی: این کلمات به جستجوی روح و زندگی در وجود انسان اشاره دارند. گویا شاعر از خود می‌پرسد که آن نیروی زنده‌کننده که می‌تواند بر دیوار بدن و سقف وجود ما تأثیر بگذارد، کجاست؟ او احساس می‌کند که جانی که دنیا را پر از شگفتی و زیبایی می‌کند، در وجودش غایب است و به دنبالش می‌گردد.

هوش مصنوعی: در این شعر، دو سراینده به دو جنبه از وجود انسان اشاره می‌کند: یکی وجدان و اخلاق (لوامه) و دیگری نفس اماره، که به تمایلات و خواسته‌های نفسانی مربوط است. در اینجا، شاعر به نوعی جدال دائمی میان این دو جنبه پرداخته و از وجود آنان سخن می‌گوید. او به دنبال یافتن نشانه‌ای از حضور روحیه اخلاقی و وجدان در این مبارزه است و احساس می‌کند که در این جنگ، کجا می‌توان نشانه‌ای از وجدان و فضیلت دید. این بیانگر جنگی است که هر روز و شب در درون انسان در حال وقوع است.

هوش مصنوعی: ما همچون گل‌هایی هستیم که در دستان قدرت بی‌ثبات قرار گرفته‌ایم. از روی غفلت به خود می‌گوییم که اثر و نشانی از ما کجاست.

هوش مصنوعی: شمس الحق تبریز کجا رفته و کجا نیست و دل آواره ما در دنبال او کجاست؟