هوش مصنوعی: زیبای من دوباره برمی‌گردد و من در این لحظه و فردایم شاداب و خوشحال هستم.

هوش مصنوعی: او به چشم من نگاه می‌کند و در چهره‌اش، زیبایی و جذابیت را می‌بیند که مانند یک باغ است و من از تماشای آن لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: در نهایت صدای من، فریاد و ناله‌ام به گوش او رسید.

هوش مصنوعی: کیست که در خانه‌ام به صدا در می‌آید و جان و جهانی که من خواهان آن هستم را به همراه دارد؟

هوش مصنوعی: اگر او به من آسیب نزند و یادم را نکند، وحشت من از این است که چه می‌شود.

هوش مصنوعی: دور نکن سایه‌ات را از سرم و زنجیر را از پایم باز مکن.

هوش مصنوعی: در چه اندیشه‌ای که به من توجهی نمی‌کنی و به دیگران توجه بیشتری داری؟

هوش مصنوعی: بیا با هم بخوریم و حلوا بیاور که این کار می‌تواند شادی و نشاط مرا بیشتر کند.

هوش مصنوعی: غم به شدت به تو چنگ زده و این موضوع نشان‌دهنده‌ی ضعف توست، ای پدر من.

هوش مصنوعی: ای مرد و فرزند نر و استاد من، بر آن زن سخت ضربه بزن و کوششی قوی به خرج بده.

هوش مصنوعی: عطر مشک در فضا پخش شد و دلو به خاطر سنگینی آب غرق شد، این در حالی است که سقا و آب‌ریزنده من به این وضعیت دچار شده است.

هوش مصنوعی: صدا زدم ای سقا که بیایی، اما او رفت و فقط به ناله‌ها و دردهای من گوش کرد.

هوش مصنوعی: این شخصی که من به او اشاره می‌کنم، به هر کجا که برود، در نهایت دوباره به سراغ من خواهد آمد و به دنیای من خواهد برگشت.

هوش مصنوعی: جوشش و حرکت شدید در دریای آرام، فقط به خاطر درخشندگی و بیان گرانی گوهر من است.

هوش مصنوعی: دریا می‌گوید که از کشتی بیرون بیا و به آب زلال من بپیوند.

هوش مصنوعی: وقتی قطره‌ای به دریا بپیوندد، تبدیل به دریا می‌شود. در حقیقت، این نشان‌دهنده‌ی پیوستگی و اتحاد فرد با یک حقیقت بزرگ‌تر است. به همین ترتیب، زمانی که انسان به درون وجود خود و هستی بپردازد، می‌تواند به عمق و وسعتی بزرگ‌تر برسد.

هوش مصنوعی: به جای توجه به غزل و شعر، به یاد بیاور که از ابتدا، غم و دل‌مشغولی من وجود داشته است.