غزل شمارهٔ ۱۳۲۶
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
حاشیه ها
مصرع ششم بنظر به صورت زیر ارجح است:
تا کشم خود در کنارش تنگ تنگ
دربرخی از اسناد بیت سوم بدین صورت آمده است:
مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ
من ازاو جانی ستانم جاودان
اوزمن دلقی ستاند رنگ رنگ
مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ
من ازو جانی ستانم جاودان
او زمن دلقی ستاند رنگ رنگ
ایا ابیات بالا درست نیستند؟
مصرع دوم بیت سوم بایدبه این صورت باشد:تادرآغوشش بگیرم تنک تنگ
دوستان گرامی ابیات به این شکل صحیح می باشند:
مرگ اگر مرد است گو نزد من ای
تا در اغوشش بگیرم تنگ تنگ
من ز او جامی ستانم هفت رنگ
او زمن جانی ستاند رنگ رنگ
با عرض سلام و درود خدمت شما عزیزان.بنده درجایی این شعر را اینگونه خواندم نمیدونم صحیح است یا غلط
مرگ اگر مرد است گو نزد من آی تا درآغوشش بگیرم تنگ تنگ
من از او عمری ستانم جاودان او زمن دلقی ستاند رنگ رنگ
درود بر شما بزرگواران
استاد قدمعلی سرامی این بیت را به این شکل خواندهاند:
مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا در آغوشش بگیرم تنگْ تنگ
...
ویدیو را ببینید:
مرگ، عمر جاودانه است!
بر اساس آیه قرآن که میفرماید "کل نفس ذائقه الموت" ابیات ۳ و ۴ فوق به همین مطلب اشاره دارد. اولیا، انبیا و انسانهای مجذوب عشق الهی، در مواجه با مرگ آنرا با آغوش باز میپذیرند. زیرا واقعیت زندگی در این کره خاکی را فقط در عبودیت و هموارسازی مسیر تعالی و اتصال به او میپندارند.