هوش مصنوعی: تمام عقل من به وصل شما شگفت‌انگیز است و هر خدایی که شما را ببیند، حیرت‌زده می‌شود.

هوش مصنوعی: من از طعنه‌ها و سخنان پر از غرور و تظاهر خسته شده‌ام و حالا احساس می‌کنم که بهتر است به روی خودم نیاورم و در دل آرام باشم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جلال و شکوه موجودات یا شخصیت‌هایی اشاره می‌کند که در نظر عقل آدمی، جاذبه‌ای خاص دارند. به عبارتی، عقل انسان تحت تأثیر عظمت و زیبایی آن‌ها قرار می‌گیرد، مانند اینکه دیدن یک چیز ظریف و دلربا چشمان فردی را می‌خراشد و متوجه شکوه آن می‌شود. در اینجا زیبایی و جلالتی به تصویر کشیده شده که عقل را به تماشا وادار می‌کند.

هوش مصنوعی: به این منظور که اگر من ناشنوا شوم، او هر چه بیشتر و بلندتر از ویژگی‌ها و صفات او صحبت خواهد کرد.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است کسی که شراب می‌نوشد مست نشود، و چگونه ممکن است کسی که در مجمع و جمع‌هان حضور دارد، بی‌اهمیت و بی‌تفاوت بماند؟

هوش مصنوعی: از لحظه‌ای که نور و حیات به جهان دمیده شد، همه جا پر از زیبایی و رنگ و عطر گل‌ها شد.

هوش مصنوعی: محل زندگی روح در اطراف عزت و قدرت اوست، جایی که هیچ گونه احساس تنهایی و وحشت نمی‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که عطر مشک از ناف آسمان به مشام برسد، جهان به حالتی شگفت‌انگیز درمی‌آید و مانند کسی که بر زانوان خود نشسته است، فرو می‌افتد.

هوش مصنوعی: هر کس به جاودانگی دست یابد، از جایی که بود، به سوی آن می‌رود و در آنجا به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: من از دنیا دل کندم و دلیلش را در این دلبستگی‌ام به اینجا پیدا کردم.