هوش مصنوعی: به جای اینکه به وضعیت نامناسب خود فکر کنی، بهتر است به زیبایی‌های اطراف و عشق خود توجه کنی. نگاه به زمان‌های خوب و امید به آینده می‌تواند به تو انرژی و انگیزه بدهد.

هوش مصنوعی: به جمع دوستان خوش‌گذران بپیوند و از لذایذ زندگی بهره‌مند شو، چرا که در این تجمع، نوشیدنی‌ها و زیبایی‌ها فراوان وجود دارد.

هوش مصنوعی: بدان که عشق جهانی است پر از بی‌قراری، در آن هزاران عاشق وجود دارند که جانشان را از دست داده‌اند و در حال آسودگی نیستند.

هوش مصنوعی: وقتی تو از آن پادشاه به نیکی یاد کنی، مرا به یاد می‌آوری که نمی‌توانم نام او را ببرم. به راستی، او پادشاهی است که شایستهٔ چنین احترامی است.

هوش مصنوعی: چشمانت را سرمه بزن و از این طرف به دنیا نگاه نکن، زیرا این دنیا پر از دود و گرد و غبار است.

هوش مصنوعی: هزاران دودی که از مرکب برمی‌خیزد، چیست؟ این آسمان، گرد و غباری از رنگ به ارمغان می‌آورد که نظاره‌گر زمین سرسبز می‌شود.

هوش مصنوعی: به خورشید نگاه نکن چون این‌که در شامگاه به رنگ زرد و شرمنده درمی‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که ماه به درخت می‌چسبد و سبد به دوش می‌زند، بعد از پانزده روز وضعیت تو را با زاری و کسر شأن ببین.

هوش مصنوعی: بیایید به دریای زیبایی برویم و به سوی گنجینه‌ای از عشق برویم. به آن دو نگاه فریبنده و مست یار پناهگاه‌مان بنگرید.

هوش مصنوعی: وقتی که روح قدس نعل مرکب او را بوسید، از نعل صدایی درآمد که نشانگر حال و احوال او بود.

هوش مصنوعی: اگر شجاعت و بزرگواری شمس تبریزی نباشد، روح انسان از دیدن چنین یاری که شرمنده است، احساس ناامیدی و اندوه می‌کند.