هوش مصنوعی: وقتی صوفی در غم و فقر قرار می‌گیرد، همان فقر به مانند یک پرستار و تأمین کننده نیازهایش می‌شود.

هوش مصنوعی: چون بهشت از حیله‌ها و نیرنگ‌ها رهایی یافته است، رحم و دلسوزی از شدت ناتوانی و بی‌چاره‌گی شکست خورده است.

هوش مصنوعی: آن شخص به خاطر مقام بالای خود و رحمت الهی، سنگینی و کبر را که به سرها می‌زند، می‌شکند و هیچ‌کس از خلق به سمت او نمی‌آید.

هوش مصنوعی: این حرف تمام‌شدنی نیست و آن جوان به دلیل کمبود نان و مواد غذایی، ناتوان شده است.

شَبه سنگی است سیاه و کم‌ارزش

هوش مصنوعی: هر کسی که از ویژگی‌های ویژه آگاه شود، به پاداش و مقام نزدیکی نائل می‌گردد.

هوش مصنوعی: وقتی روح با کمبود مواجه شود، جان انسان نیز از آن کمبود دچار تزلزل و عدم آرامش می‌شود.

هوش مصنوعی: پس بفهمد که اشتباهی کرده است که باغ خوشبختی‌اش در هم ریخته است.

هوش مصنوعی: همان‌طور که آن فرد به علت کم‌بودن محصول، نامه‌ای به صاحب مزرعه نوشت.

هوش مصنوعی: نامه‌اش را به پیش میر بردند و او بعد از خواندن نامه، پاسخی نداد.

هوش مصنوعی: او گفت که جز درد و رنج چیزی ندارد، پس بهتر است که به احمق جواب ندهی و سکوت کنی.

هوش مصنوعی: او از درد جدایی و وصال هیچ کدام رنج نمی‌برد، زیرا او نمی‌خواهد که به اصل و بنیاد هیچ چیز دست یابد.

هوش مصنوعی: مردمی که تنها به خود و منیتشان می‌اندیشند، در واقع احمق‌اند و از حقیقت اصلی دور هستند. غم و اندوه آن‌ها از جدایی و فرع به اصل نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: آسمان‌ها و زمین مانند یک سیب هستند که از درخت توانایی خدا به روشنی نمایان شده‌اند.

هوش مصنوعی: تو مانند کرمی هستی که درون یک سیب زندگی می‌کند، غافل از اینکه درخت و باغبانی که درخت را پرورش می‌دهد، چه تلخی و شیرینی‌هایی در این دنیا وجود دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که حتی اگر در میوه‌ای مانند سیب یک کرم وجود داشته باشد، اما آن کرم همچنان دارای روح و جان است که ممکن است از شخصی دانا و آگاه ناشی شود. به عبارت دیگر، ظاهر موضوع ممکن است ناپسند باشد، اما می‌تواند درونش چیزی ارزشمند و دارای علم و معرفت وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: حرکت او باعث می‌شود که سیب بشکافد، اما سیب نمی‌تواند این آسیب را تحمل کند.

هوش مصنوعی: جنبش او پرده‌ها را کنار زده و نمایان است. صورتش مانند کرم است، اما معنی و مفهومش به بزرگی اژدهاست.

هوش مصنوعی: آتش که در ابتدا از آهن ایجاد می‌شود، در ابتدا خیلی ناپایدار و ضعیف است.

هوش مصنوعی: در ابتدا، مادری که او را پرورش می‌دهد تنها برای آرامش و راحتی اوست، اما در پایان، آن مادر به او می‌آموزد که چگونه با چالش‌ها و مشکلات زندگی مقابله کند و به مهارت‌های لازم برسد.

هوش مصنوعی: مرد اگر چه در ابتدا به خواب و خوراک مشغول است، در پایان کار، برتر از فرشتگان خواهد بود.

هوش مصنوعی: در زیر سایه پنبه و کبریت، شعله و روشنی از آن برخاست و به ستاره‌ها رسید.

هوش مصنوعی: عالم تاریک را با نور خود روشنی می‌بخشد و مانند آهنی که به سوزن تبدیل می‌شود، اثرگذار و برجسته می‌شود.

هوش مصنوعی: با وجودی که آتش جسمی مادی دارد، اما نه از چیزهای روحی ناشی می‌شود و نه به همان شکل روحانی است.

هوش مصنوعی: تنها جسم، از مقام عزت چیزی ندارد؛ بدن در برابر دریاچهٔ جان مانند یک قطره است.

هوش مصنوعی: جسم با روح هر روز بیشتر رشد می‌کند، اما وقتی‌که روح را در نظر می‌گیریم، جسم چگونه می‌شود؟

هوش مصنوعی: اندازه بدن تو تنها یک یا دو قدم است، اما روح تو تا آسمان می‌تواند پرواز کند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از اهمیت تخیل و خیال‌پرروری صحبت می‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که برای رسیدن به مکان‌های دوری همچون بغداد و سمرقند، فقط با یک گام ذهنی و خیالی می‌توان به آن‌ها سفر کرد. این بیان نشان‌دهندهٔ قدرت تصور و خیال انسان است که می‌تواند او را به نقاط دوردست ببرد بدون اینکه نیازی به حرکت فیزیکی باشد.

هوش مصنوعی: دو درم به معنای دو درهم (واحد پول)، بیانگر ارزش و بهایی است که برای زیبایی و نور چشمان شما قائل شده‌اند. این نور به اندازه‌ای درخشان و پرقدرت است که می‌تواند تا آسمان‌ها را روشن کند.

هوش مصنوعی: نور در خواب می‌تواند ببیند، اما بدون نور، چشم چه چیزی را می‌تواند ببیند جز ویرانی و خرابی؟

هوش مصنوعی: جان از مو و سبیل بی‌نیاز است، اما بدنه‌ای که جان در آن نیست، مرده و بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که روح حیوانی به‌نوعی شبیه به بارنامه‌ای است که ما را به سمت جلو می‌برد، در حالی که باید به روح انسانی هم توجه کنیم و آن را در نظر بگیریم. به عبارتی، ما باید به جنبه‌های انسانی و عمیق‌تر وجود خودمان نگاه کنیم و تنها به جنبه‌های سطحی و حیوانی اکتفا نکنیم.

هوش مصنوعی: از ویژگی‌های انسانی و گفت‌وگوهای بی‌فایده بگذر و به عمق وجود خود نزدیک شو، جایی که درک و تجلی حقیقت حضور دارد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه جان احمد به لبش رسید، جبرئیل به خاطر ترس از تو، به عقب رفت و فاصله گرفت.

هوش مصنوعی: او می‌گوید اگر به اندازه یک تیر کمان به سمت تو بیایم، در آن لحظه برای تو می‌سوزم و از خود گذشتگی می‌کنم.