هوش مصنوعی: من همچون حبابی در دریا خیمه زده‌ام، زیرا در میکده عشق، بی‌وقفه و بدون حساب، نوشیدنی می‌نوشم.

هوش مصنوعی: از شدت عشق و مستی، همچون امواج دریا، در هیجان و نگرانی غوطه‌ور هستم. عشق و زیبایی‌های شهر مرا به تلاطم و شور و هیجان انداخته است.

هوش مصنوعی: گاهی بر روی زمین مانند غبار افتاده‌ام و گاهی در آسمان مانند ابری که چادر زده باشد، قرار دارم.

هوش مصنوعی: در صبح زود به سوی محلی رفتم تا برای مشکلاتم راه حلی پیدا کنم، در حالی که کاروانی از خواب بیدار نشده در حال حرکت بود.

هوش مصنوعی: در مسیرم، دختر با موهای مشکی را دیدم که هر رشته‌ مویش به دور حلقه‌ای پیچیده شده بود و زیبایی‌اش چشم‌نواز بود.

هوش مصنوعی: در دستش باده‌ای سنگین داشت که چون من، هزاران نفر را خراب کرده است.

هوش مصنوعی: نوشیدنی را که خودت به من داده‌ای، با اشتیاق فراهم کرده‌ای و با مهربانی درباره‌ی نعمت‌های بی‌پایان صحبت می‌کنی.

هوش مصنوعی: «بگیر و حرف نزن و بی‌درنگ برو سراغ آنکه در حالت مستی، خود را بهتر از شراب می‌داند.»