هوش مصنوعی: جایی که دلت آرامش دارد، گویی دل بی‌پناه و بی‌پروایه از آنجا نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تو دارای حالتی هستی که در ظاهر معلوم نیست، ولی به نظر می‌رسد که در حقیقت نشانی از مستی و سرخوشی در تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل تو دلسوزی ندارد، اما آسمان به خاطر تو تماشاگری می‌کند. به نظر می‌رسد که از جام تمایلات خود، می‌نوشد و در حال گردش است.

هوش مصنوعی: تو با محبتی که به من می‌کنی، نشان می‌دهی که مقصودت از این محبت، آزار رساندن به من است.

هوش مصنوعی: هر بار که چشمانت را می‌بندی، به نظر می‌رسد برای کشتن من با یک اشاره ابرو، نشانه‌های زیادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: آسمان با دو چشمان تار من بر زمین سرنگون شده است، گویی که هفت دریا وجود دارد.

هوش مصنوعی: ما در این زمان، هر گونه آرامش و ثبات را در دل خود چون افسانه‌ای دور و دست نیافتنی می‌دانیم.

هوش مصنوعی: خوبان هر چیزی را که در دل عاشقان می‌بینند، به راحتی می‌برند و به نظر می‌رسد که این روند مانند دزدی از دل آن‌هاست.

هوش مصنوعی: عشق پراکنده‌ای وجود دارد که می‌دانم لب‌های او به آن طعنه می‌زنند، گویی دل ما نیز همین حالت را دارد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد در میهمانی و شادی‌های معشوقان، هیجانی و تلاطمی از نوعی جنگ و ستیز احساس می‌شود که انگار من هم در آن جا حضور دارم.