هوش مصنوعی: به من اجازه نده که فقط با چشم خودم و به وسیله ظاهر تو را ببینم. دل و احساسات من را تحت تأثیر قرار نده، در عوض، خودت را به من نشان بده تا بتوانم از نزدیک تو را درک کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر غیرت و حساسیت خود، ای گل نازک و زیبا، مانند دامن پاکی که از دست بلبل کشیده‌ای، به خارها نچسب.

هوش مصنوعی: در دو روزه رنج و سختی‌ام، مرا به شیفتگی و حسادت نکشید و هزاران خوشی و لذت را برای من فراهم نسازید.

هوش مصنوعی: جز زیبایی موهای پر طراوت و جذابش، چیزی دیگر به من ندهید، زیرا از درد و رنج انتظار، تنها شربت شیرین و نرم عشق او را می‌خواهم.

هوش مصنوعی: غرور، مانع ملاقات با خداوند می‌شود، از این رو دیگر شراب ناز را به آن چشمان خواب‌آلود نده.

هوش مصنوعی: اگر مرا از موقعیت اجتماعی‌ام بی‌نصیب کنی، هیچ اشکالی ندارد، اما سر از کوه و دشت در نیاور و از حکمت و دستورات پادشاه پیروی کن.

هوش مصنوعی: تو هزار وعدهٔ امیدبخش به من دادی و رفتی، حالا که وعدهٔ مرگ نزدیک است، دیگر منتظر نباش.

هوش مصنوعی: تیغ تو در نیام مانند دهی بی‌حالت است؛ امیدی به آرامش جان‌های مضطرب نده.

هوش مصنوعی: اگر ارزشی ندارم، از زبانم چیز نکشید و به دست چشم‌های سیاه مست اجازه ندهید که جانم را شکار کنند.

هوش مصنوعی: اگر به سراغ تو می‌آیم، به خاطر خودم است؛ پس مرا برای خودت نگه‌دار و نگذار روزگار تو را به چنگ بگیرد.

هوش مصنوعی: هدف این است که از دستورات تبعیت و پیروی کنیم، بنابراین از این نظم که به طول دردسر منجر می‌شود برای آن بزرگوار، خواسته‌ای نداشته باشیم.