هوش مصنوعی: دوست من با موی مجعد و دلنشین خود، بویی مانند مشک که بر گل یاسمن پاشیده شده است، به باغبان نشان می‌دهد که چه اندازه عشق و زیبایی در دلش دارد. او آن را بر پای سنبل که نمایانگر زیبایی و لطافت است، ریخته است.

هوش مصنوعی: عطر خوشبوی عنبر و مشک در هوا پخش شده است، یا نسیم ملایم از خم آن زلف و موهای ریخته بر زمین می‌وزد.

هوش مصنوعی: موهای خود را با زیبایی آراسته و سنبل را به نشانه جذابیت روی چهره قرار داده، در حالی که ابرهای آسمان بر روی گل‌ها سایه افکنده‌اند.

هوش مصنوعی: در میان گل‌ها و زیبایی‌ها، بهار با تازگی و رنگارنگی خود را نشان می‌دهد. گلی که در این میان شکوفا شده، چنان زیباست که بلبل از دیدن آن اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: کسی که از چشم‌های پر از احساس من غافل است، نمی‌داند که خون من به دست نااطلاعی‌اش بر زمین ریخته می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق مانند آبی است که از سرشور بودن و حرارت عاشقان تشکیل شده و به نظر می‌رسد که تمام سختی‌ها و رنج‌های عشق، مانند آبی است که از حمام برمی‌خیزد. این آب در نهایت به گل زیبایی تبدیل می‌شود که بی‌هیچ تاملی به زمین ریخته شده است.

هوش مصنوعی: محتشم با اندوه و ناله در زیر درخت سرو نشسته و آبروی خود را از چشمه‌ای که در آن پای او افتاده، در حال سقوط می‌بیند.