هوش مصنوعی: پرچم امید دوباره از میان سختی‌ها به اهتزاز درآمده و سایه سپاه فتنه بر سر این شاه قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: شخصی به قلب سربازی حمله کرده و این وضعیت نشان‌دهنده‌ی نگرانی و آشفتگی اوست، که با کلاهی بر سرش به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: نگاهی به دل، اگرچه کم است و به خاطر حوصله‌ای که دارد، به شکل پادشاهانه و با وقار انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر چهره‌ات که توبه‌ام را می‌شکند، نمی‌توانم از نگاه کردن به تو خودداری کنم؛ زیرا با هر نگاهی، ممکن است به انواع گناهان آلوده شوم.

هوش مصنوعی: ای ستاره درخشان، دور تو جهانی پر از نور و روشنی است، مانند روزی که دو خورشید دارد و شبی تیره که دو ماه در آن می‌درخشند.

هوش مصنوعی: اگر لب و خط تو را نشان دهند، به یقین آهوان بهشت به این آب و گیاه جذب می‌شوند.

هوش مصنوعی: با زخم‌هایی که هنوز نخورده‌ام، از تو عبور کردم، ای دل سنگین. در کمان تیر نگاه تو، این همه نگاه وجود دارد.

هوش مصنوعی: گفت و گوی ما هرچند از چشم دیگران پنهان‌تر است، اما یک دنیا بر پاکی و صداقت ما شهادت می‌دهد.

هوش مصنوعی: از شوق و ترس از ناامیدی و امیدواری در انتظار تو، تمام شب به سر و گوش و در نگاه کرده‌ام و لحظه‌ای آرام و قرار نداشته‌ام.

هوش مصنوعی: یعقوب به دلیل دوری از یوسف، چهرهٔ او را در ذهن خود مجسم می‌کند. او با یادآوری چهرهٔ زیبا و نورانی یوسف، در دلش احساس محرومیت و تاریکی را حس می‌کند. تصویر یوسف برای او مانند نوری در دل چاهی عمیق است که به خاطر فقدانش در زندگی‌اش احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای از باران رحمت الهی کافی است که اگر در روز قیامت نامه‌های سیاه دنیا در دست افراد باشد، به آنها آسیبی نرساند.