هوش مصنوعی: ای نیکو رو، تو در زیبایی خود همچون آفتاب و ماه درخشان هستی و برای فخر تو، زمین و زمان شهادت می‌دهند.

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر زیبایی‌های فریبنده دیگران قرار نگرفته‌ام، اما با یک نگاه از چشمان تو هزار ترفند و دلربایی را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که سر و کار با عشق باشد و در لحظه‌های سخت تلاش و کوشش را از دست ندهی، ممکن است برای ادامه دادن به عشق، حتی از چیزهای ارزشمند مثل سر و کلاه خود صرف‌نظر کنی.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر عشق تو، نقش و نگارهای دلخواهی وجود داشت، خوشایند بود اگر گهگاهی از طرف اقبال، در کنار تو می‌نشستم.

هوش مصنوعی: دل از دست می‌رود، بگویید که این دوست، لحظه‌ای از بازی ما دور نشده است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه عقل توصیه می‌کند مراقب باش، اما دل همچنان تسلیم زیبایی آن نرگس سیاه می‌شود و در دام جذابیت‌هایش گرفتار می‌گردد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از کودکی سخن می‌گوید که با چهره‌ای زیبا و نشاط‌آور خود، هر لحظه او را از مسیر زندگی و هدف‌هایش دور می‌کند و به بازی و سرگرمی مشغول می‌سازد. به نوعی، اشاره به تاثیرات جذاب و فریبنده دوران کودکی بر روح و روان انسان دارد که می‌تواند او را از مسائل جدی و مهم زندگی بازدارد.

هوش مصنوعی: غالب در رقابت دوستی، به همه حریفان خود برتری داده و این بازی مانند نرد است که در آن برابری وجود دارد؛ یعنی یک طرف قوی مانند کوه و طرف دیگر ضعیف مثل کاه است.

هوش مصنوعی: محتشم، ای شاه بزرگوار، تا کی باید در این زندان غم دوری تو به سر برم؟ من که هیچ گناهی ندارم.