هوش مصنوعی: در مجلس من، کسی که خود را مدعی می‌داند، در کنار تو جا می‌گیرد تا اگر به طور غافلانه نگاهی به تو انداختم، از تو آگاه شود.

هوش مصنوعی: به خاطر اشتباهی که گاهی بر روی تو می‌زنم، آن را با محبت بپذیر تا بتوانم با دقت بیشتری به صورت تو نگاه کنم.

هوش مصنوعی: حضور تو در جلوی چشمم نیست، اما ابروهای تو به تنهایی صدها داستان را برای من می‌گویند و هر حرکتی که در گوشهٔ ابروی تو رخ می‌دهد، معنای خاصی دارد.

هوش مصنوعی: من نمی‌گذارم که با سگانت آشنا شوم، زیرا اگر به گرد کوی تو برسم، رسوا خواهم شد.

هوش مصنوعی: باد نمی‌گذارد که رقیب با تدبیر در کوی تو باشد، تا بوی تو به سمت من نرسد و روز جدایی با من در میان نباشد.

هوش مصنوعی: اگر رازی را با کسی در میان بگذارم، حسادت می‌کنم که از آن راز، نرگس جادویی تو چقدر خوب می‌تواند بازگو کند و من ناتوان از بیان آن هستم.

هوش مصنوعی: دوستان به صحبت‌ها گوش می‌دهند و محتشم با دقت به چشمان گوینده نگاه می‌کند تا معنا و مفهوم حرف‌های او را خوب درک کند.