هوش مصنوعی: آن کسی که اشک‌هایم از دل به بیرون می‌آید، از جایی به جایی می‌رود. چه غم‌انگیز است که او به من وعده می‌داد و حالا با دلِ ناراحتش می‌رود.

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر نداشتن قدرت و توانایی در جستجوی دل، بر روی زمین در حال سقوط و غلتیدن همانند پرنده‌ای است که هنوز زخمی نشده است.

هوش مصنوعی: حالتی که هنگام وصال شوق و اشتیاق وجود دارد، چگونه است وقتی در لحظه وداع، اشک‌هایمان را می‌بینیم که محمل (بار و بندیل) در حال دور شدن است.

هوش مصنوعی: اگرچه سعی می‌کنم گریه‌ام را کنترل کنم، اما اشک‌هایم چنان زیاد است که تا سینه‌ی ناقه‌ام در گل فرو می‌رود.

هوش مصنوعی: نوگلی که به خاطر وزش نسیم بهاری رشد کرده، در حالیکه من از غم و آه خود رنج می‌برم، بی‌خبر از حال من به آرامی می‌گذرد.

هوش مصنوعی: محتشم به خاطر آخرین نگاهش، به زیر تیغ می‌افتد و عجز و ناتوانی را احساس می‌کند، به گونه‌ای که خون از چشمان قاتل سرازیر می‌شود.