هوش مصنوعی: نخستین مرحله عشق، ویرانی و فناست. آیا عاشقی هست که در این مسیر بتواند چند قدم پیش برود؟

هوش مصنوعی: حرکت شتر به سمت مجنون زمانی دلپذیر است که راننده‌اش آن را به خوبی هدایت کند.

هوش مصنوعی: عقل انسان در کنار چاه دانش متوقف می‌شود و دل به سمت جایی می‌کشد که انسان‌های نادان در آن به سر می‌برند، جایی‌که عاقل نباید برود.

هوش مصنوعی: چشمان آن حسود مانند کمان است که به آرامی تیرکی را به سوی دل نگران شلیک می‌کند، تا اینکه دل را تسخیر کند.

هوش مصنوعی: من در وضعیتی قرار دارم که از ترس و امید به سر می‌برم، شبیه به کشتی‌ای که نه می‌تواند در میان طوفان بماند و نه به ساحل برسد.

هوش مصنوعی: عشق هر چقدر هم که قدیمی شود، از بین نمی رود. مانند ریشه درختی که با وجود دوری و جدایی از خاک، همچنان در عمق زمین باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: وقتی ابر رحمت بارش خود را آغاز کند، امید دارم که قاتل من از روی ندامت و پشیمانی، نامه‌اش را تغییر دهد و از اقدامش پشیمان شود.

هوش مصنوعی: به زودی به حرف‌ها و نگرانی‌های دیگران توجه کن و در انجام کارها تأخیر نکن، زیرا این تأخیر ممکن است فرصت‌ها را از دست بدهد و به جایی برسی که دیگر نتوانی به هدف‌هایت دست یابی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی با کسى مبارزه کنى و به میدان نروی، براى تو که تیغ خون‌آلودی از کشتن نداشته‌اى، نه‌تنها به درد نمی‌خورد، بلکه به‌زودی به دست کسانى که قربانی نشده‌اند، به هدر می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر آن معشوقه‌ام از جلویم برود، طوطی درون من که همیشه صحبت می‌کرد، ناگهان خاموش خواهد شد.