هوش مصنوعی: ای سرو، لحظه‌ای از غم‌های تو رها شو که آیا یک شب، ای ماه، تحمل غیرعادلانه تو امکان‌پذیر بود؟

هوش مصنوعی: مردم امشب از خوشحالی تو تیغ را به سمت من کشیدی، اما من از درد و رنج در این کوچه فریاد می‌زنم که چه کسی به فریادم می‌رسد؟

هوش مصنوعی: من از مجالس تو دور ماندم تا از شراب دست بکشم، وگرنه آن کسی که مرا از نوشیدن شراب منع می‌کرد، چه کسی بود؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که به خاک بیفتم، از کینه تو در برابر کسی که همچنان بر سر من پا گذاشته، دست نکشیدم. این چه کسی است؟

هوش مصنوعی: بخت دور از تو چه می‌توانست بکند؟ در خواب مرگم، آن کسی که در این ماجرا راهنمایی نکرد.

هوش مصنوعی: وقتی که مردم به خاطر ناراحتی‌ام خوشحال بودند، من کسی را دیدم که از ناراحتی‌ام آگاه بود اما او هم خوشحال نشد؛ پس چه کسی بود او؟

هوش مصنوعی: تو مانند ماهی هستی که از ناله و آه من هراسی ندارد و دلت را به باد دادگی و ناامیدی خودت سپرده‌ای.