هوش مصنوعی: اگر پای این تن به خاطر جدایی زیر پا برود، من همان را هم نمی‌گیرم. و اگر دل نیز برود، باز هم همان یک دشمن را نمی‌گیرم.

هوش مصنوعی: اگر در دلم شوری و سوز وجود نداشته باشد، پس بهتر است که همانند خاکستر در گوشهٔ کورهٔ آتش بمانم که وجودم بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: از شدت دوری تو، تمام وجودم تحلیل رفته و مانند روغن چراغی که خاموش شده، هیچ فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: اگرچه زندگی‌ام پر از ویرانی‌هاست و هیچ ارزشی ندارد، اما اگر از من جدایی بیافتد، من دیگر همان فرد نخواهم بود که بودم.

هوش مصنوعی: اگر چشمت بخواهد از گریه و ویرانی پر شود، باید در دل تاریک این شکاف، به آن گوشه پنهان شوی، که اگر نبود، باز هم نمی‌توانی آن را پیدا کنی.

هوش مصنوعی: اگر از ضعف بدنم ناله‌ای برنخیزد، خوش نیاید که در دل سینه‌ام این درد و فریاد وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی به خاطر تحریک تو از این باغ بیرون می‌روم، در جایی دیگر برای خود جایی فراهم می‌کنم. اما هرگز نمی‌توانم عشق و زیبایی این باغ را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: دل نافرمان و بی‌قراری با من هست، اما نمی‌توانم آن را تحمل کنم. سرتاسر وجودم درگیر مشکلات و بی‌نظمی است، اما هنوز هم نمی‌خواهم آن را رها کنم.

هوش مصنوعی: گفتم از عشق تو بسیار می‌زاری و به خودرقص می‌زنی، او پاسخ داد که من هم همان طور شکسته‌ام، اما دامنم را نگیر که رسوایی برایم نمی‌ماند.