هوش مصنوعی: دُرّ یگانه و بی‌همتا، که مانند یک عقیق با لبانی سرخ‌رنگ می‌درخشد، در سن یازده سالگی، به مدت دو هفته، شبیه به یک ماه کامل است.

هوش مصنوعی: در باغ مجتبی، تازه‌ترین گل را نمی‌بیند، پس چرخ کهن با قد خوش او شاد و خرم است.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به اینکه انسانهایی که به ضیافت و محبت الهی دعوت شده‌اند، در اثر محبت و بندگی خود، جان خویش را فدای این محبت می‌کنند. همچنین به نام عبدالله اشاره می‌شود که نماد بندگی و تواضع است. اینجا به مفهوم تعهد و احترام به محبت الهی اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: دو گوشواره‌اش در گوشش است، اما از سرش هوش و حواسش رفته است. وقتی که یکتایی پادشاه را دید، چه بسا خاص و عام او را می‌شناختند.

هوش مصنوعی: با ویژگی‌ها و دانایی‌اش از حرم بیرون آمد تا به دور خانه‌ی کعبه طواف کند و از صفا بگذرد.

هوش مصنوعی: او با خنجر به جان کسی می‌افتد که در کعبه اسلامی به صلح و محبت نیاز دارد و به او اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: پروانه را شمع جذابیت خود جذب کرد و غزال زیبای حرم آرامش دل را به خود مشغول کرد.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، عشق به عنوان یک حامی و محافظ عمل می‌کند. در اینجا، عشق به مقام رفیع خودش می‌رسد و دشمنان و بدخواهان عشق به دست او شکست می‌خورند. او با قدرت و شدت به مقابله با آنها می‌پردازد.

هوش مصنوعی: در اینجا فردی به کمک شاه می‌آید و دست او را می‌گیرد. در این مکان پرخیر و برکت، به او هدف حمله و کینه تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: خسرو، پادشاه، به‌واسطهٔ دلتنگی و حرارتی که از عشق به شاهزادهٔ زیبا و گفتگوهای دلنشین او دارد، به شدت بی‌تاب و زار است. دلش به شدت می‌سوزد و از عشقش در آتش غم و حسرت می‌سوزد.

هوش مصنوعی: درد و رنج عاطفی شاه عشق بیشتر از حد تحملش شد و زخم دلش که تازه بود، حتی از آن هم جدیدتر و دردناک‌تر شد.