هوش مصنوعی: ای کسی که به آسمان‌ها عروج کردی، ای سرور فرستادگان، ای راهنمای موجودات، ای روشنگر راه‌ها.

هوش مصنوعی: اگر چراغ هدایت دین تو در تیرگی ظلمت نبود، تمام افکار بشریت در گمراهی و سرگردانی باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: من از نور تو بهره‌مند شده‌ام، چنانکه سقراط از روشنایی تو در زمینه‌های پنهان بهره‌ جسته است و افلاطون نیز از نور تو در عالم مثَل استفاده کرده است.

هوش مصنوعی: ای زائر بهشت که بر در رسول خدا هستی، اگر از لب‌هایت اذان شنیدی، پس بگویید.

هوش مصنوعی: دلم به شدت به سوی تو پر می‌کشد و با شوق و ذوق فراوان، در خیابان‌های شهر قدم می‌زنم. هرچند که مسیرها طولانی و دشوار باشند، اما عشق به تو مرا حریص‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، قلبم از شدت عشق به تو در زحمت و مشغله است. نپرس که دیگر تاب و توان صبر کردن را ندارم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانی ندانسته باشی که چشمانم مانند تیرکمان، زخم‌های عشق را به دل می‌زنند؟

هوش مصنوعی: ای باغ های وصل و ای جان محبوب، ای آرامش زندگی، از نزدیک به من نزدیک شو.

هوش مصنوعی: من در زندان دوری از معشوق و با قلبی اندوهگین به سر می‌برم، در حالی که در جستجوی وصل و نزدیکی به او هستم.

هوش مصنوعی: فراق و دوری تو دل مرا دردمند کرده است و اکنون به خاطر وصالت به این حال دچارم.

هوش مصنوعی: در میان مردم، حالتی دارم که به فراوانی در من جاری است. پس مرا سرزنش نکنید، زیرا من در درد و رنج غوطه‌ور هستم.

هوش مصنوعی: آتش جدایی دوستان، قلبم را سوزانده است در جایی که دیگر از خاکستر خبری نیست.

هوش مصنوعی: فراق و جدایی که من تجربه کرده‌ام، بسیار کم است یا شاید اصلاً وجود ندارد. این احساس جدایی برای من مانند یک فاصله بی‌انتهاست که هرگز به پایان نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: عشق در دل من مانند آتش زنده‌ای است که هر لحظه شعله‌ور می‌شود، درست مثل باد ملایمی که در حال وزیدن است.

هوش مصنوعی: یا خواب خوشی در آغوش آرامش، آیا می‌توانی دو مصیبت از شما را ببینم که به من می‌رسد؟

هوش مصنوعی: عاشق شده‌ام و حالم به قدری بد است که طاقت دوری معشوق را ندارم. او در قلب من جایی ویژه دارد و هر درد و ناراحتی‌ای را تحمل می‌کنم، اما دوری او برایم سخت و زجرآور است.

هوش مصنوعی: دوستان من، تحمل شنیدن درد و رنج من برای شما سخت است، پس لطفاً از صحبت کردن درباره‌ام دست بردارید.