هوش مصنوعی: این خرابه دوباره تحت تأثیر غم و اندوه قرار گرفته است و آسمان نیز به رنگ عزاداری درآمده است.

هوش مصنوعی: از آن انبوه زمانه، هیچ چیزی زیر باران اندوه نمی‌سوزد، زیرا که از گریه آسمان و زمین، همه جا خیس و تر شده است.

هوش مصنوعی: دنیا تاریک شده است، زیرا صبح به دلیل نفس‌های پیوسته و مکرر به زنگار آغشته گشته و نمی‌تواند نور خود را به درستی نشان دهد.

هوش مصنوعی: دنیا برای بی‌دل‌ها به خاطر این مصیبت فشرده و تنگ شده است، مانند دلی که از دنیا و محبت‌های آن محروم شده باشد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که با تمام وجود از غم و اندوهی که می‌کشد، چهره خود را در شلوغی و افسردگی پنهان کرده و با دستانش حلقه‌ای از حزن و سوگواری به دور خود ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: ماه صفر هرگز اینقدر ناراحت‌کننده نبوده است، به نظر می‌رسد که بخشی از غم و اندوه ماه محرم در آن تأثیر گذاشته است.

هوش مصنوعی: اگر دنیا به دلیل این بی‌احترامی در حال دگرگونی است، پس چرا هنوز خسرو بر این زمین حضور دارد؟

هوش مصنوعی: آه دردناک! شمع روشنی خانه‌ی حکومت خاموش شد و به خاطر دود غم، دنیا به حالت تیره و تار درآمد.

هوش مصنوعی: در آغاز صبح، خورشید مانند شمعی که در انتهای شب می‌سوزد، محدود و کم‌نور شده است و روز هزاران بار تاریک شده و نجوم تاریک در آسمان نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: این به این معناست که زندگی انسان‌ها به خاطر این است که مرگ به خاطر شرم از یک گناه بزرگ، از میان رفته است.

هوش مصنوعی: سایه پرنده‌ای که بر سر شاهزاده بود، وقتی که کنار رفت، هر جا که افتاد، باری از دل و خاک مسیر شد.

هوش مصنوعی: هنگامی که او وقت فتح و پیروزی داشت، از خودخواهی و غرور به شدت کناره‌گیری کرد و به تنهایی از دیگران جدا شد.

هوش مصنوعی: او از هزار جدایی و اختلاف راحت شد و بهره‌ای برد، اما در این کار، نقصان به شاه رسید.

هوش مصنوعی: از این پس هر کسی که به کمک نیاز داشته باشد، به یاد ظلم و بی‌عدالتی‌هایی که دیده است، خواهان داد و کمک خواهد شد.

هوش مصنوعی: آتش به جهانی زده شد و او بی‌خبر از این ماجرا بود، زیرا دل مهربانش خیلی دور از این حادثه قرار داشت.

هوش مصنوعی: مردم با دل‌های غمگین جنازه‌ای را به سوی خاک می‌برند و آب زندگی را به سمت زمین روانه می‌کنند.

هوش مصنوعی: یا اینکه جهان به سبب عظمت او تنگ و محدود شده، همچون مسیح که به آسمان‌ها برده می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر خطرات این هوا، نی‌نی را به جایی دیگر می‌برند تا درمانش کنند.

هوش مصنوعی: آنجا که سخن از پاکی و طهارت به میان است، بیان می‌شود که چیزی که از گناه و آلودگی دور مانده، به طور خالص و پاک عرضه شده و همچنان در همین حالت بدون آلایش حفظ می‌شود.

هوش مصنوعی: آن عرب‌ها مانند آهوهای گرفتار در تور، با سرعت و شتاب، افسار را به دست گرفته و به سمت هدف می‌رانند.

هوش مصنوعی: جان‌ها از حالتی نامتعادل و بی‌خودی بر زمین به پا می‌خیزند و سر خود را بر روی جسد سلطان حسن می‌گذارند.

هوش مصنوعی: به او فکر کنید و برای غصه‌هایش چاره‌ای بیاندیشید، زیرا از آنجا که مرگ برایش سخت و دشوار است، می‌توان به عمق دردش پی برد.

هوش مصنوعی: بر گوشه تابوت او چشم‌ها را بگذارید و بر گل سر دستار او نظر کنید.

هوش مصنوعی: در کنار آن جنازه که به شکلی مستانه حرکت می‌کند، به یاد تصویر و قامت و رفتار او باشید.

هوش مصنوعی: در دل خاک، آرامشی برای اندیشه‌های پر آرزو پیدا کرده است. پس باید تحمل و صبر زیادی داشته باشید.

هوش مصنوعی: هنوز نتوان از دل چیزی گرفت و باید تلاش کرد تا برای دل نگران او چاره‌ای پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: او فردی را خریده و به او وابسته شده، اما هیچ سودی از این ارتباط نبرده است. حالا به این فکر کنید که خریدار چه خسارتی را متحمل شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که لحظه وداع فرا می‌رسد، فردی در حال اضطراب و پریشانی است. دل او در حال سخن گفتن و بیان احساساتش است.

هوش مصنوعی: ای عمر که گذشت، تو ما را تنها گذاشتی و وفا را فراموش کردی.

هوش مصنوعی: تو رفتی تا با نوشیدن شراب، به آرامش برسی، اما در عوض، لیوان سرشار از زهر درد را رها کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو در حالی که من در دوری‌ات بودم، چراغ صبح را که نشانه امید و روشنی است، در میان تندباد فنا و نابودی رها کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو رفتی و سرنوشت من را با خود به سمت خود کشید، در حالی که مانند برگی از کاه، عشق و محبت را فراموش کرده‌ای.

هوش مصنوعی: خداوند عذاب دوری‌ات را به من نرساند، تو خودت تصمیم گرفتی و مسیر الهی را ترک کردی.

هوش مصنوعی: امروز نتوانم به تو دسترسی داشته باشم، چرا که مثل روز قیامت، کارها به گونه‌ای پیش رفته که از کنترل من خارج شده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که در دنیا هیچ‌کسی به عدالت و دادرسی تو نمی‌رسد، هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که از تو این‌گونه بی‌عدالتی سر بزند.

هوش مصنوعی: اگر نتوانستم همراه تو بیایم، مرا ببخش، زیرا دیگر توانائی آن را ندارم که به خواب تو بیايم.

هوش مصنوعی: من به خاطر این غم شدید جان می‌دهم، زیرا فکر می‌کنم که مرگم ممکن است باعث اشک‌ریختن تو شود.

هوش مصنوعی: من نگرانم اگر از دل خود حسرت و آرزوهایم بگویم، شنیدن آن ممکن است باعث ناراحتی و اضطراب تو شود.

هوش مصنوعی: من از خاک بیرون نخواهم آمد تا روز حساب و از پرده و حجاب تو جدا شوم، ای آب زندگی.

هوش مصنوعی: این جان که به سمت مرگ می‌رود، چرا مانند غباری در دستان تو متلاشی نشد؟

هوش مصنوعی: دور از بخت من است که خانه‌ام را ویران کند؛ چرا که با وجود تو، جهانی به خوبی و آبادانی وجود دارد، اما من در خرابی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: این داستان زمانی به زبان آمد که او سکوت کرد و سکوتش چنان تاثیرگذار بود که عالم به شدت پر از صدا و واکنش شد.

هوش مصنوعی: اما از گوهری که در دریا وجود ندارد، اگر فقط یک قطره آب از آن کم شود، چه چیزی از دریا کم خواهد شد؟

هوش مصنوعی: اگر یک درخت نخل را با ظلم و ستم قطع کنند، امید و زیبایی باغ آن بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: در باغ، سرو به خاطر آزادگی خود سرآمد است، حتی اگر نخل پرثمر باشد و خم شده باشد.

هوش مصنوعی: روزهای جوانی و محبت چه عجیب است که باعث بروز غم می‌شود.

هوش مصنوعی: ای خدا، کاش این درد و مشکل به سادگی بگذرد، چرا که دشمن به راحتی می‌تواند باعث هزاران مصیبت شود.

هوش مصنوعی: خداوند به شاه در این درد و غم صبر می‌دهد تا او به خاطر خوشحالی‌اش به ناحق متهم به کینه‌توزی نشود.

هوش مصنوعی: زمانی که فرزند کسی از دنیا می‌رود، ثروت و نعمت او به قدری زیاد می‌شود که مرگ او به خیری برای آن خانواده تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کاش هیچ‌گاه آرامش جاودانه از بین نرود و از بین رفتن قدرت خان‌احمدی اتفاق نیفتد.