مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۹۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلدار کله دوز من از روی هوس</p></div>
<div class="m2"><p>می‌دوخت کلاهی ز نسیج اطلس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر هر تَرْکی هزار زه می‌گفتم</p></div>
<div class="m2"><p>با آنکه چهار تَرْک را یک زه بس</p></div></div>

مهستی گنجه ای ؛ بزرگترین زن شاعر رباعی سرا، به اهتمام معین الدین محرابی - معین الدین محرابی - تصویر ۴۸

شمارهٔ ۹۱

دلدار کله دوز من از روی هوس
می دوخت کلاهی ز نسیج اطلس
بر هر ترکی هزار زه می گفتم
با آنکه چهار ترک را یک زه بس

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف دلدار خود می‌پردازد که به خاطر هوس، کلاهی از پارچه‌ی بسیار نرم و زیبا می‌دوزد. او بیان می‌کند که به ازای هر ترک (قسمت) از کلاه، هزار رشته‌ی جذاب و زیبا می‌بافه، با اینکه هر چهار ترک تنها به یک رشته نیاز دارد. این ابیات به وضوح نشان‌دهنده‌ی عشق و شوق شاعر به دلدارش و دقت و زیبایی در کارش هستند.

شمارهٔ ۸۹

شمارهٔ ۹۰

هوش مصنوعی: محبوب من به خاطر هوس، کلاهی از جنس اطلس برایم می‌دوخت.

دلدار کله دوز من از روی هوس

می‌دوخت کلاهی ز نسیج اطلس

هوش مصنوعی: من می‌توانستم با هر بار تیری که می‌زنم، هزار ضربه به درد زخم بزنم، هرچند که به چهار ترکه تنها یک تیر کافی است.

بر هر تَرْکی هزار زه می‌گفتم

با آنکه چهار تَرْک را یک زه بس

شمارهٔ ۹۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده