هوش مصنوعی: پرنده‌ای از عالم روح به صدا درآمد و بویی خوش را در فضای بالا منتشر کرد، گویی نفس او عرش را معطر ساخته است.

هوش مصنوعی: دل به یک صفحه از آیات عشق گوش سپرد و از این جانب، سرشار از شادی و تسلیم در برابر عشق شد.

هوش مصنوعی: دلبر ترسا (یعنی محبوب اهل ترس) مست و خواب‌آلود شده و بوی عطر گلابی را به سمت میکده هدایت کرده است.

هوش مصنوعی: نرگس با زیبایی و فریبندگی خود نگاهی افکنده و ناگهان دروازه‌ی میخانه را می‌گشاید.

هوش مصنوعی: مهمانداری آمد و شراب آورد، مستی آغاز شد و نوازنده‌ای نیز شروع به نواختن کرد که دل را تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: باز هم ما را با شراب‌خواری و نوازش ساقی به محفل پیر مغان بردند.

هوش مصنوعی: از نی مطرب، صدای دل‌انگیزی بلند شد و دل جاودانه، دست به دامان عشق زد و به سمت جایی که عشق در آن قرار داشت، رفت.

هوش مصنوعی: شیرین با خنده‌ای شیرین و دلپذیر ظاهر شد و گویی داغی که در دل داشت، دوباره زنده و تازه شد.

هوش مصنوعی: موسی، جانش در نور عشق گشوده شد و لباس جانش به خاطر عشق، پاره پاره گردید.

هوش مصنوعی: لیلی سنبل معطرش را به باد داد و مجنون در بیابان، سرش را بر روی زمین گذاشت.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای به نام قمر، با شوق و غم، سرش را به دستان خود تکیه داد و از شدت عشق، ناله‌ای جانسوز سر داد که دل را می‌خراشید.

هوش مصنوعی: پرندگان در بهار آواز می‌خوانند و عشق و زیبایی گل‌ها دوباره در وجود انسان زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: پس از مدتی، جان وفایی دوباره شعری سر می‌دهد در غم دوری معشوقی که مانند گلی خوش‌رنگ و خوشبو است.

هوش مصنوعی: عشق برای من مانند قبله‌ای مقدس است و من تمام وجودم را فدای زیبایی‌های او می‌کنم. زلف‌ها و چهره‌اش، نشانه‌های عشق را در من بیدار می‌کند.

هوش مصنوعی: زنجیری در گوش پیر مغان می‌زنند که نشان از پیروی از مذهب و باورهای اوست، در حالی که در دل ناله و فریاد دارند.

هوش مصنوعی: قمری نگران و بی‌قرار روی درختی ایستاده و دلی شاداب و سرمست دارد، مانند تذروی که در حال پرواز است.

هوش مصنوعی: دلبر زیبایی که مانند یک جنگنده است، با نغمه‌هایش آهنگ عشق را می‌سازد و مستی‌اش با شراب عشق، دل‌ها را نوازش می‌کند.

هوش مصنوعی: دوستداران با زلف‌های چین‌دار خود، حسرت و اندوهی را به همراه می‌آورند که به مانند پرندگان طوطی، از دیاری دور مانند هندوستان به اینجا رسیده است.

هوش مصنوعی: نوازنده‌ای خوش صدا و دلنشین، مانند بلبل خونین‌دل، با صدای زیبا و دل‌انگیز خود، به خواندن و سرودن پرداخته و گل‌ها را به وجد می‌آورد.

هوش مصنوعی: عاشق سرشار از شور و شعف، هر لحظه نوا و آهنگی زیبا به گوش می‌رساند و در سپیده‌دم به شادی و سرزندگی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: ای نسیم، خوش آمدی به مهد محبوبم! تو که مایه آرامش و تسکین دل منی.

هوش مصنوعی: ای همدم گلستان و باغ دوست، خوش آمدی ای فرستاده‌ی عاشقان دوست.

هوش مصنوعی: ای نسیم، من و تو به هم پیوند خورده‌ایم. من جانم را فدای تو می‌کنم و آرزو دارم همیشه در کنار تو باشم.

هوش مصنوعی: تو مانند حوریان زیبا، هر لحظه با عشوه و ناز از میان گل‌ها و نسرین‌ها عبور می‌کنی، در حالی که دامن خود را می‌کشی.

هوش مصنوعی: به توده‌های معطر و خوشبو مثل عنبر نگاه کن، و دسته‌های گل زیبا را که در آغوش خودداری.

هوش مصنوعی: شاید به باغی رفته‌ای و با خود عطر و زیبایی را آورده‌ای، همانند غزالی که مشکش را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: آیا به گلستان حمله کرده‌ای و عطر آن را به سرقت برده‌ای؟

هوش مصنوعی: باغبان در بهشت، تار مویی از دختران زیبای بهشتی را به بازی درآورده است.

هوش مصنوعی: شاید در کوچه یار گذر کرده‌ای که اینگونه عطر و بوی خوش را بارها می‌فشاند.

هوش مصنوعی: عشق و علاقه‌ای که به دوست دارم، جان مشتاقان را زنده کرده است. اگر این عشق نبود، چه چیزی می‌توانست آن‌ها را زنده کند؟

هوش مصنوعی: وقتی تو در کنار محبوب هستی، مثل یک حامی و یار برای عاشقان عمل می‌کنی و خوشحالی و آرامش را به آن‌ها می‌بخشی.

هوش مصنوعی: به کوچه‌ی آن محبوب زیبا نگاه کن و از من دیوانه‌ای پیغامی برسان.

هوش مصنوعی: بوسه‌ای که بر در و دیوار دوست می‌زنی، موجب می‌شود که تو نیز مانند گل‌های باغ دوست عطر افشانی کنی.

هوش مصنوعی: مواظب باش که آرام و بی‌صدا در محوطه حرکت کنی تا زلف‌های معشوقم گرد و غباری نگیرد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، من در حرم عشق گرفتار شده‌ام و به خاطر زیبایی معشوق، دچار شوق و لذت هستم. او با موهای بلندش به‌راحتی بازی می‌کند و من را به خود جذب می‌کند.

هوش مصنوعی: دلربایی را می‌بینی که زیبایی ابروانش چون هلال ماه نرم و دلنواز است.

هوش مصنوعی: هندوانه‌ای با خال‌های زیبا و مشکینی دارد، و زلفی هم به رنگ زنگی‌ست که پر از تاب و زیبایی است.

هوش مصنوعی: خورشید و ماه مانند آینه‌ای روشن، زیبایی چهره‌اش را نشان می‌دهند و سیاره مشتری به شکلی نمادین به گیسوان او بسته شده است.

هوش مصنوعی: یک دسته گل زیبا بر روی قامت یک درخت سرو قرار دارد و یک جام نیز در حال جاری شدن در کنار آن است.

هوش مصنوعی: موهای سیاه و خوش‌بوی او به زیبایی با گل‌های سنبل و نسرین در هم آمیخته شده است.

هوش مصنوعی: زلف‌های او مانند سایبانی است که نور خورشید و ماه را پوشانده و برای آهوان پناهی فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: در گوش او حلقه‌ای است و لبش مانند سنگی قیمتی است. او بنده و اسیر زلف‌های سیاهش است که مانند تاجی بر سرش می‌تابد.

هوش مصنوعی: لبخند او از ابروهایش زیباتر و خطرناک‌تر است و نگاهش از تیغی تیزتر و برنده‌تر می‌زند.

هوش مصنوعی: چشمان زیباروی او همچون نیشتری بر دل‌های خسته فرود می‌آید و لبخند او مانند گل شیرین و خوشبوست که روح را شاد می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جذابیت خاصی اشاره دارد که در موهای مشکی و دلنشین محبوبه‌اش نهفته است. او به تصویر کشیده که چگونه در حرکت و پیچش این زلف‌ها، شگفتی و شیرینی وجود دارد که مانند آب زلال و گوارا، دل را مشغول و شاداب می‌کند.

هوش مصنوعی: اشک او به مانند آب حیات، جان و دل او را nourish می‌کند و پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: بیت به این معناست که وقتی یک شخص با روحی آرام و پرشور در موقعیت سختی قرار می‌گیرد، آتش درونش بیشتر می‌سوزد و تاثیر بیشتری دارد. درواقع، عواطف و احساسات در چنین شرایطی به وضوح نمایان می‌شود و شور و شوق او بیشتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: این جمله به حالتی اشاره دارد که همه‌جا تاریکی و ناامیدی است و به مانند گردابی که سکندر را در خود می‌کشید، احساسات و تنش‌ها می‌توانند انسان را غرق کنند. در واقع، این احساسات قوی و ناامیدکننده، به نوعی باعث به وجود آمدن چالش‌ها و گرفتاری‌ها می‌شوند.

هوش مصنوعی: چون خضر و آن خال هندو نسبش را نشان می‌دهد، آب حیات در لب اوست.

هوش مصنوعی: آفت ایمان در موهای خوشبو و زیباست که جان را از دو لب شیرین می‌رباید.

هوش مصنوعی: چهره‌اش به زیبایی شبیه شیرینی است و خاطرش همچون آتش در جانم شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمان نرگس‌مانند او، خون عاشق را به مژگانش ریخته است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم بگویم که قامت من چون نخل است و چهره‌ام را نخوانم که در آن صد نور تابیده است.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویری از فردی سرزنده، پرشور و تندخو اشاره دارد که در عین سرمستی و شادابی، به خاطر هزینه‌هایی که در زندگی عشق ورزیده، دستانش به خون عزیزان رنگین شده است. این عواطف متضاد نشان‌دهنده‌ی زیبایی و سختی‌های عشق و زندگی است.

هوش مصنوعی: در کنار حوض، نور یک شعله می‌رقصد و بر لب کوثر نیز زیبایی و ناز را مانند حورهای بهشتی به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: لب و بالای گل و عطر و رنگ گل همه زیبا و جذابند. اگر نمی‌دانی، بدان که من مثل آن گل زیبا هستم.

هوش مصنوعی: محل توجه و عشق جان «وفایی» جز چهره او نیست و دلش مانند کعبه‌ای است که از دو جهان، مکان اوست.

هوش مصنوعی: موهای سیاه او را با احتیاط شانه کن و از مسیر او دوری کن، با احترام و ادب.

هوش مصنوعی: برپایی سجده‌ای برای قد و قامت او، نشان دهنده عشق عمیق من به اوست.

هوش مصنوعی: ای زیبای لبانت همچون شکر، دلبر شیرین‌زبان من! تو که با طبع تند و سخت‌گیر خود، دلدار و یار من هستی.

هوش مصنوعی: ای کسی که به این مقام رسیده‌ای، موجب رنج و عذاب مردان و زنان شده‌ای. چون دو چشمانت، منبعی از فریب و نیرنگ هستند.

هوش مصنوعی: ای تو که با زیبایی‌های خود باعث حسادت پریان شده‌ای، دلبر بی‌پروا و دوست غیرجدی!

هوش مصنوعی: من نیز از زمره‌ی شهیدان تو هستم و مانند قمری هستم که به زیبایی و ناز حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: با دو چشم زیبا و فریبنده‌ات که مرا به خود جذب کرده‌اند، به گونه‌ای مرا مست و شیدا کرده‌ای که احساس می‌کنم در دنیای دیگری هستم.

هوش مصنوعی: جای خالی و عشق تو دل مرا آشفته کرده است و زیبایی موها و ابروهای تو، بیشتر به این احساس تنگی می‌افزاید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به دنبال موهای تو هستم، به جز دیوانگی، دیگر هیچ چیزی برای من باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: من باغ گلی را با عشق پرورش دادم، مانند بلبل که جانش را برای گل فدای می‌کند.

هوش مصنوعی: یک باد تندی ناگهان وزید که باعث شد آن گل تازه و زیبا از دستم برود.

هوش مصنوعی: سال‌ها عمرم را بیهوده تلف کردم تا اینکه به خاطر یک زیبایی فریبنده، گرفتار دام عشق شدم.

هوش مصنوعی: من به زیبایی و دلنوازی ابروی او، که جانم را تسخیر کرده، علاقه‌مند شدم و تمام وجودم را به او تقدیم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: نگاه او به قدری مسحورکننده بود که من را به شدت غرق در خود کرد و در نهایت، متوجه شدم که چقدر تحت تاثیر قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: من در غم و اندوه، همدمی مانند سرو داشتم و در حال قدم زدن، حالتی شاداب و سرزنده داشتم.

هوش مصنوعی: من او را با عشق و دل‌سوزی بزرگ کردم و برای رشدش همیشه با اشک‌های خودم آبش دادم.

هوش مصنوعی: عشق من مانند یک حیوان وحشی از دستم فرار کرد و در نهایت به خاطر بی‌وفایی غمگین و دلشکسته شدم.

هوش مصنوعی: من هر روز و شب به خاطر تو مثل بلبل در مقابلت بودم، نزدیک به تو و با احساسات عمیق به تو نگاه می‌کردم.

هوش مصنوعی: راه و مقصد من ابروهای زیبای تو هستند، و بوسه‌ام به چشم‌های جادویی تو تعلق دارد.

هوش مصنوعی: با دوستانم در حال بازی بودم و در حالی که دستم را دور گردنشان انداخته بودم، از لب‌های خوش‌رنگشان بوسه می‌گرفتم.

هوش مصنوعی: چشمم را از روشنایی دور کردند و به یکباره از لطفشان محروم شدم.

هوش مصنوعی: ناگهان چشم کسی که زخم‌خورده است، به ما نگاه کرد و این نگاه، بخت ما را تیره و ناامید کرد.

هوش مصنوعی: یار من از من دور شده است، ای خدا، کمک کن تا دلیل این وضعیت را بفهمم و مشکل مرا حل کنی.

هوش مصنوعی: عاشق تو شدم به خاطر چشمان سیاهت و با یک نگاه، هم دینم و هم دلم را از مسیر منحرف کردی.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، نگاهت مانند رحمت بر دردهای بی‌پایانم است.

هوش مصنوعی: چه شد که آن لطف و محبت‌های تو و تمام سخنان شیرین‌ات ناپدید شد؟

هوش مصنوعی: من چشمی دارم که اگر با نگاهی به من توجه کنی، مرا از غم رهایی داده و شاد می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای دل آرام، تا کی باید بر این بی وفایی تکیه کنی؟ تا کی باید در غم جدایی بگذرانی؟

هوش مصنوعی: من اشتباه کردم که گفتم خورشید، راهنمایی است؛ زیرا چهره‌اش آینه‌ای از نور خداوند است.

هوش مصنوعی: گلی از باغ پاک طه، که درخشش آن مظهر زیبایی و افتخار خانواده یاء و سین است.

هوش مصنوعی: اگر در دل‌ها آگاهی وجود دارد، مانند ماه است که حقیقتی درخشان و روشنگر دارد، اما در عین حال ممکن است غافلگیر کننده و غیرمنتظره مانند ماهی باشد.

هوش مصنوعی: نور خدا مانند آفتابی است که تا دوردست‌ها درخشش دارد و نشانه‌ای از زیبایی و جلال او را در خود جای داده است.

هوش مصنوعی: لبخند او راهگشای مشکلات است، همچون معجزه‌ای برای زندگی بخشیدن به دل‌های مرده.

هوش مصنوعی: ابروهای او به زیبایی و کمالی است که نشان از آگاهی‌اش به حقایق و نشانه‌های بزرگ عالم دارد، و چهره‌اش همچون آیات روشن و شگفت‌انگیز است که از حقیقتی با عظمت حکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: نفس بد و نفس زشت او تحت کنترل چشمان مست و سرمست او است، و حقیقتاً شمشیری چون ذو الفقار علی در دست اوست.

هوش مصنوعی: ابروهای او چنان جذاب و تاثیرگذار است که نفس را به کفر می‌کشاند، انگار تنها شمشیر قوی و بی‌نقص ذوالفقار در جهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: شخصی که از فقر و نابودی رنج می‌برد، در عین حال در میدان افتخار و ثروت نیز می‌تواند قهرمان باشد.

هوش مصنوعی: مرشدی که با یک نگاه، جان و دل بیمار را مانند جام جم روشن و زیبا کند.

هوش مصنوعی: در هر دو دنیا، اشراف و بزرگ‌ترها را بنده‌ای نگه‌داشته‌ام و بندگان را به عنوان کسی که مشکلات را حل می‌کند، معرفی می‌کنم.

هوش مصنوعی: چهره او چنان درخشانی دارد که باعث روشنایی دل و جان من شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که عروس دین و شریعت از او زینتی گرفت، در آن momento احمد درخشندگی و رونق جدیدی به خود گرفت.

هوش مصنوعی: هر کسی که به اندازه سگان در یا در خانه‌اش ارزش و احترام نداشته باشد، در نظر دیگران هم بی‌ارزش خواهد بود و در نهایت هر چه تلاش کند، مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: در سمرقند، لب او همچون یک معجزه است و او، صاحب بزرگواری و کرامات ماست.

هوش مصنوعی: ای نور و روشنی در تنهایی صدق و پاکی، ای آرامش قلب وفاداران.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب، نوری که از چهره تو می‌تابد، بر هرکس که در این darkness قرار دارد، نشان حیات را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: تو مانند سرو بلندی هستی که قامت زیبایت به درخت طوبی شباهت دارد و مانند سایه‌اش، پناهی برای دیگران می‌باشی.

هوش مصنوعی: دل من در چنگال درد عشق تو گرفتار است و جان من، همانند جان شهیدان در کربلا، به خاطر عشق تو فدای می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر احساسی عمیقی که دارم، در میان چالش‌ها و سختی‌ها و درگیری‌های زندگی گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: چشمی دارم پر از اشک و غم، و قلبی دارم که مانند جان عاشقان در آتش yearning و اشتیاق می‌سوزد.

هوش مصنوعی: چشم به دریای خونی دوخته‌ام که در حال طوفان است و قلبم از شدت شعله‌های درون مانند یک آتشکده می‌سوزد.

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو مانند گل‌های زیبا و خوشبوست و موهای تو بویی همچون بهترین عطرها دارند که از سرزمین‌های خوشبو به مشام می‌رسند.

هوش مصنوعی: با نسیم صبحگاهی، از باغ گل دسته‌ای بفرست و عطر سنبل را نیز در بسته‌ای به همراه آن بگذار.

هوش مصنوعی: ما در غریب‌نوازی و آوارگی زیاد غمگین هستیم و در این تنهایی و بی‌کسی وضعیتی بی‌چاره داریم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر زلف معشوق، سختی‌ها و دردهای زیادی را تحمل کرده‌ایم و همدردی با غم شب‌های غریبانه را تجربه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در مسیر غریبان قرار دارد و تنهاست، اگر به لرزه در بیاید، دور نیست که عرش بزرگ نیز تحت تأثیر قرار گیرد.

هوش مصنوعی: خداوند بزرگ به بندگان خود همواره رحمت و محبت دارد.

هوش مصنوعی: اسم حقی که در کتاب هست، از همان ابتدا با عظمت و شرافت نوشته شده است.

هوش مصنوعی: نور حقیقتی که در همه جهات تابید، باعث شد تا هر چیزی در هستی به هیجان و جنب و جوش درآید.

هوش مصنوعی: با افرادی که با خداوند ارتباط داشتند، تو از روی بی‌خودی و نا آگاهی ناله می‌زدی که ما او را نمی‌شناسیم.

هوش مصنوعی: بدن پاک به شدت از بندگی ناله می‌کرد و روح با صدایی دلنشین ندا می‌داد که «ما تو را نمی‌شناسیم».

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که حق، وجود روحانی و معنوی پیامبران را ایفا می‌کند که باعث افتخار انسانیت است و رحمت و هدایت برای همه جهانیان به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: منظور این است که وجود خداوند، همانند نوری است که از ابر به زمین می‌افتد و همه چیز را روشن می‌کند. این نور به قدری عظیم و گسترده است که عرش، کرسی، لوح و قلم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و همه‌ی جنبه‌های وجود را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که روحانیان واقعی و درستکار، که به انجام وظایف خود با جدیت و عشق می‌پردازند، در واقع به خدمت و حمایت از وجود الهی و مقدس، مانند حمالان عرش بزرگ، مشغولند و با تمام وجود برای تقویت و گسترش ارزش‌های معنوی تلاش می‌کنند.

هوش مصنوعی: تمام پیامبران بر اساس حقیقت و حق وعظ و راهنمایی می‌کنند و دلایل و نشانه‌های حق را به بندگان خدا عرضه می‌دارند.

هوش مصنوعی: حق، روح مریدان نقشبندی را آزاد و رها می‌سازد و جان وفا را از قید و بندها آزاد می‌کند.

هوش مصنوعی: به سبب تسلط بر نفس و نافرمانی‌ام، زیر بار خواری و نافرمانی رفتم.

هوش مصنوعی: با اراده‌ای قوی، شادی را به زندگی خود برگردان و از رحمت من بهره‌مند شو. دلت را از مشکلات و غم‌ها رها کن و به سوی نور و امید برو.

هوش مصنوعی: ای دریای رحمت، لحظه‌ای جوش و خروش کن و به دردآوران مرهمی عطا کن.

هوش مصنوعی: دل خود را گشوده و چشم‌هات را ببند. به حال جان دردمند توجه کن.

هوش مصنوعی: دستت را در برابر عظمت خداوند دراز کن و در حال دعا و درخواست، لبهایت را حرکت بده.

هوش مصنوعی: ای خداوندی که خطاها را می‌بخشی و بزرگوار هستی، ای خدای پاک و بخشنده‌ای که به بندگانت رحمت می‌کنی.

هوش مصنوعی: از هر نوع بدی و ناپاکی «وفایی» بگذر و تنها به خوبی پایانی آن توجه کن و آن را در دست بگیر.