شمس مغربی » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>میکند بر دل تجلی مهر رویش هر نفس</p></div>
<div class="m2"><p>تا که گردد نور ماه دل ز مهرش مقتبس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنچه عالم خوانمش خورشید او راسایه است</p></div>
<div class="m2"><p>در حقیقت سایه و خورشید یک چیزند و بس</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چشم عنقابین مگس  را نیست زان نشناسدش</p></div>
<div class="m2"><p>گرچه عنقا را بچشم خود عیان بیند مگس</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>دیده بگشا بر سر خوان خلیل شه نشین</p></div>
<div class="m2"><p>بهره از سر خلقت جو نه از نان و عدس</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>بلبلا اندر قفس گلشن ز یادت رفته است</p></div>
<div class="m2"><p>چند گویم قصه گلشن بمرغی در قفس</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>لقمه مردان نمیشاید بطفلی باز داد</p></div>
<div class="m2"><p>سرّ سلطان را نشاید گفت هرگز با عسس</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>سرّ دریا را بقطره چند گویی مغربی</p></div>
<div class="m2"><p>رو زبان بر بند از ین گونه سخنها سپس</p></div></div>

دیوان محمدشیرین مغربی (متن انتقادی با مقدمه، حواشی و فهرست اصطلاحات عرفانی) به تصحیح و اهتمام دکتر لئونارد لوئیزان - محمد شیرین مغربی - تصویر ۲۶۹

دیوان کامل شمس مغربی شامل غزلیات، ترجیعات، رباعیات، فهلویات به انضمام رساله جام جهان نما، مقدمه و شرح احوال و بیان افکار او به اهتمام دکتر ابوطالب میرعابدینی - . - تصویر ۱۶۲

شمارهٔ ۱۰۳

میکند بر دل تجلی مهر رویش هر نفس
تا که گردد نور ماه دل ز مهرش مقتبس
آنچه عالم خوانمش خورشید او راسایه است
در حقیقت سایه و خورشید یک چیزند و بس
چشم عنقابین مگس  را نیست زان نشناسدش
گرچه عنقا را بچشم خود عیان بیند مگس
دیده بگشا بر سر خوان خلیل شه نشین
بهره از سر خلقت جو نه از نان و عدس
بلبلا اندر قفس گلشن ز یادت رفته است
چند گویم قصه گلشن بمرغی در قفس
لقمه مردان نمیشاید بطفلی باز داد
سر سلطان را نشاید گفت هرگز با عسس
سر دریا را بقطره چند گویی مغربی
رو زبان بر بند از ین گونه سخنها سپس

شمارهٔ ۱۰۱

شمارهٔ ۱۰۲

میکند بر دل تجلی مهر رویش هر نفس

تا که گردد نور ماه دل ز مهرش مقتبس

آنچه عالم خوانمش خورشید او راسایه است

در حقیقت سایه و خورشید یک چیزند و بس

چشم عنقابین مگس  را نیست زان نشناسدش

گرچه عنقا را بچشم خود عیان بیند مگس

دیده بگشا بر سر خوان خلیل شه نشین

بهره از سر خلقت جو نه از نان و عدس

بلبلا اندر قفس گلشن ز یادت رفته است

چند گویم قصه گلشن بمرغی در قفس

لقمه مردان نمیشاید بطفلی باز داد

سرّ سلطان را نشاید گفت هرگز با عسس

سرّ دریا را بقطره چند گویی مغربی

رو زبان بر بند از ین گونه سخنها سپس

شمارهٔ ۱۰۲

اطلاعات