هوش مصنوعی: تو نسیم ملایمی هستی که از سوی سرزمین محبوبان می‌وزد و با خود سلام و محبت به همراه دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از سفری به یک وادی یا دشت صحبت می‌کند که به سمت آن می‌رود. او به چرخش و مسیر خود اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که در این سفر به سمت جایی حرکت می‌کند که آن را دوست دارد و آنجا را برای خود انتخاب کرده است. در اصل، این مفهوم از ارتباط با طبیعت و یافتن مکانی دلپذیر و رضایت‌بخش حکایت دارد.

هوش مصنوعی: رفتارها و عادت‌هایت تغییر کرده و به جایگاه‌های جدیدی رسیده‌ای، اما در نهایت به حالت گذشته و آنچه بودی بازگشتی.

هوش مصنوعی: حالت برای بازگشت به آن‌ها و دلتنگی‌ام برای آن‌ها مانند دلتنگی‌ام برای بهشت است.

هوش مصنوعی: آیا نسیم آن معشوق برتر از دیگران در قضاوت و انصاف و حکمت می‌وزد؟

هوش مصنوعی: من پیامم را به آنها می‌رسانم: سلام بر شما، سلامی که از جانب یک مومن است.

هوش مصنوعی: من بهترین فرزندان دریا هستم و به سوی شما به شتاب می‌آیم، شتابی مانند شتاب مهرورزی که به سوی محبوبش می‌شتابد.

هوش مصنوعی: من به روح و جسم و قلب و همۀ وجودم به دوستانم وابسته‌ام و در عشق و علاقه به آن‌ها غرق شده‌ام.