هوش مصنوعی: ای کسی که در غربت رفته‌ای، بدان که آیا عمر و جانت بازمی‌گردند یا خودت هم نمی‌دانی که آیا می‌توانی مثل عمر گذشته دوباره برگردی؟

هوش مصنوعی: اگر در راه تو جان بدهم، حتی اگر تو را نبینم، حداقل از شرّ ننگ زندگی خلاص می‌شوم.

هوش مصنوعی: از آن جایی که تو رفته‌ای، اگر نسیمی از طرف تو سلامی بر زمین بفرستد، نشانی از خاکی که در آن پا گذاشته‌ای باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: تو رفتی و من تنها ماندم، آرزوی تو در دل هنوز زنده است. امیدوارم روزی دوباره برگردی و بتوانی دوباره زندگی‌ام را پر کنید.

هوش مصنوعی: ای جان عزیز، از ما که آشنایان رفتند و دل ما را بردند، تو هم ببر و بار سنگینی را بر دوش بکش.

هوش مصنوعی: ای کسی که در حال خوشی و سلامتی به سر می‌بری، در این شب که از هم دوری، تو در خواب غفلت غرق شده‌ای و حال من را چه می‌دانی؟

هوش مصنوعی: از بخت بد هیچ موفقیتی به دست نیاورد و آرزوهایش به باد رفت، جوانی‌اش هم از بین رفت.