هوش مصنوعی: من عاشق هستم، نه فقط زیبا و دلربا. من از دوست خود خواسته‌ام که مرا به خوشبختی برساند و در این راه حتی اگر در خاک باشم، به این خوشبختی خواهم رسید.

هوش مصنوعی: دارم فکر می‌کنم که هنگام رفتن، در کنارت چه جایگاهی دارم؟ نه خضر هستم و نه مسیح، و نه به دنبال این مقام و مقام‌ها هستم.

هوش مصنوعی: از زمانی که شب را با زندگی سر کردم، مانند کسی که نیمه‌جان شده، احساس می‌کنم. از خواب‌های طولانی که به یاد کشتگانم دارم، دیگر نمی‌توانم آرام بگیرم.

هوش مصنوعی: من در عشق دلی خونین دارم و این حالت شادی من است. آیا به جز تو که نیستی، برای من چه جای دیگری وجود دارد که بخواهم از آن بهره‌مند شوم؟

هوش مصنوعی: اگر گدایی از شام به دور کوی تو بیاید و بتواند چیزی به دست آورد، نشان می‌دهد که با تلاش و اراده می‌توانم حتی پادشاهی شام را به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: از بس که beauty تو را می‌بینم، دیگران را نمی‌توانم بپرستم؛ نه گلی می‌بینم که زیبا باشد و نه ماهی که کامل.

هوش مصنوعی: من برای خودم سلامتی و آرامش را از تو خواسته‌ام، زیرا تو می‌توانی من را به مقام بالاتری برسانی. تو همچون طلا پخته و ارزشمند هستی، در حالی که من همچنان خام و ناپخته باقی مانده‌ام و خواهان پیشرفت و کمال هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر درد عاشقانه‌ام، کسی مانند خسرو درمانی نخواهد داشت. حالا که این درد به من رسیده، تصمیم دارم با آن کنار بیایم و روی پای خودم بایستم.